Ingehaald door een sneeuwstorm
Oostenrijk
Europa
Feathergraphy
Ingehaald door een sneeuwstorm
Ik kan absoluut niets zien. Het is geen totale duisternis die me omringt, maar een verblindend licht. De onsmakelijke wind raast om me heen. Alsof het me uit elkaar wil scheuren. Ik bevind me midden in een sneeuwstorm en een paar minuten geleden verloor ik mijn vriendin uit het zicht. Dus ik probeer haar via geluid te lokaliseren. Ik vertraag mijn snelheid tot ik tot een kilometer per uur ben, omdat het behoorlijk gevaarlijk is om nog een stap te zetten.
Het is de vierde dag van een geweldige wintersport reis. Ik ski in de prachtige bergen van Oostenrijk met mijn reismaatje Karina. We reizen in de regio Tirol naar verschillende skigebieden. Absoluut een plek waar je heen wilt als je van de bergen houdt en geweldige actie. Vandaag gaan we enkele hellingen af rond de Stubaier Gletcher. Maar niet alleen op de top van de bergen zien we prachtige landschappen, ook op de weg zien we een aantal prachtige uitzichten. De kleine pittoreske dorpjes geven me het gevoel dat ik hier heen wil verhuizen.
Soms moet je gewoon stoppen met wat je doet en de natuur je adem laten afnemen
De dag begint met wat dikke mist en het sneeuwt al. We zien verschillende waarschuwingen dat de wind deze dag extra hard is. Terwijl de kabel omhoog gaat, drukt de wind tegen het glas. Hoe hoger we komen, hoe minder we zien. Het is niet zo druk op de hellingen waarschijnlijk vanwege het weer. De hellingen zijn gaaf door de zware sneeuwval gisteravond.
Soms gaan we van het normale pad af, omdat de lijnen tussen de hellingen en off-piste zijn vervaagd. Na een tijdje nemen we een pauze om onszelf op te warmen en wat te eten. We nemen wat kaiserschmarrn, een typisch Oostenrijks gerecht en zeker aan te raden als je in Oostenrijk bent. Na de lunchpauze besluiten we nog een rode en zwarte helling af te dalen. Op de rode helling is niemand te zien. Hier bevinden we ons in het oog van een zware storm. Het kwik zakt tot 15 graden onder nul en de wind en zware sneeuw snijdt in onze gezichten.
Toch heb ik me nog nooit zo levend gevoeld. De kou, de sneeuw en de actie geeft me een soort rush, die je gewoon nooit vergeet. Na de sneeuwstorm klaart de lucht op en het is alsof er nooit een storm is geweest. De sereniteit en het rustige landschap doen ons meer stoppen. We kunnen het niet helpen om veel foto's te maken. Daarna luisteren we gewoon naar de absolute stilte. Soms moet je gewoon stoppen met wat je doet en de natuur je adem laten afnemen.
Het kwik zakt tot -15 graden en de wind snijdt in onze gezichten. Toch heb ik me nog nooit zo levend gevoeld.
Op de eerste dag van onze reis was ik getuige van een geweldige zonsondergang. Na ons buitenavontuur heb ik alleen een korte wandeling in Ëlbogen gemaakt. Ik kan niet ontkennen dat bijna elke zonsondergang mooi is, maar degenen die we ons herinneren zijn meestal degenen die we tijdens onze reizen ontmoeten. En deze zonsondergang was er zeker een van. Het contrast tussen de bergen en de rode fluwelen lucht is zo adembenemend als je kunt zien op de foto.
Een van de dingen die ik heb geleerd tijdens het maken van deze gekke reis is: Zonder onze toedoen komt de zon op en gaat hij naar beneden. Maar wat we doen tussen de zonsopkomst en -ondergang is aan ons. Dus daag ik je uit om gewoon er op uit te gaan en te verkennen. Verleg je grenzen en zorg ervoor dat het telt!
Foto's
