Kiev the whole story

Door: Pdanielse

Geplaatst op Mar 10, 2009

Kiev Oekraïne 2009

Op de vakantiebeurs in Utrecht maak ik kennis met Herman, een enthousiaste Reis Reporter die net als ik verslaafd is aan de Columbus reizigers site. De deelnemers worden dan ook Reis Reporter genoemd. Eenmaal thuis bekijk ik het profiel van Herman nog eens en wat blijkt, hij is een landenverzamelaar. Oekraïne is een land waar we beiden nog niet naar toe zijn geweest. Het idee daar naar toe te gaan speelde al wat langer door mijn hoofd en vervolgens heeft Wizz Air een rechtstreekse vlucht van Dortmund naar Kiev. Uit het mailcontact met Herman blijkt dat we allebei wel willen en zo is de trip naar de Oekraïne geboren.

Op een donderavond eind februari kom ik ’s avonds bij Herman aan. Uiteraard praten we alleen maar over reizen en wat een geluksvogels we zijn dat te kunnen doen. Om 5.00 uur de volgende ochtend opstaan en om 7.00 arriveren we bij de luchthaven van Dortmund. Even later zitten we in het vliegtuig voor een bijna 3 uur durende vlucht. We kunnen vlot door de douane heen, met een stempel in het paspoort en pakken een Atass-busje, een kleine bus, die ons naar het metro station Kharkiviska brengt. Hier pakken we de metro Greenline en na een half uurtje stappen we uit bij het Lukyanivska station. Dan gaan we een heel lange roltrap op naar boven, er lijkt geen eind aan te komen. Buiten is het rond het vriespunt, her en der ligt ook nog sneeuw, maar de straten zijn wel sneeuwvrij. Ja, daar sta je dan in zo’n grote stad. We passeren verschillende winkels en na een kwartiertje lopen komen we aan bij het hostel. Direct naast de Amerikaanse ambassade. Het is gewoon een flat van 9 hoog, type Sovjet flat, en de 8e etage blijkt het hostel te zijn. Hier word de sleutel overhandigd en even later gaan we al op weg om de stad te verkennen.

Op verkenning
We verblijven hier in totaal twee en een halve dag, dus zetten we de pas er in. Direct achter het hotel zien we een eerste verrassing. Een schitterende kerk met een hospice er naast. Er op prijken diverse goud gekleurde ‘uien’. Het symbool van de orthodoxe kerk. Er lopen wat oude vrouwtjes rond en we nemen de eerste foto’s. Het weer is jammer genoeg niet echt fotogeniek. Een wit/grijze lucht, maar een knies die daar op let. Al lopend komen we even later op de Mykahails kathedraal uit. Ook weer zo’n prachtig gebouw met een grote klokkentoren als poort. We lopen het terrein op en zien diverse gebouwen rond de kathedraal. Hier lopen wat in het zwart geklede priesters heen en weer. Een kijkje in de kathedraal bevestigd het vermoeden dat we hier veel moois zullen zien in Kiev. Een rijk gedecoreerde kansel en altaar, in goud uitgevoerd. De nodige iconen en prachtige beschilderde fresco’s aan de muren. Buiten blijkt een religieuze souvenirshop te zijn. Iets wat we bijna overal mee gaan maken. Hier worden diverse zaken verkocht, van iconen, kettingen, beeldjes tot hoofddeksels. Achter de kathedraal vervolgen we onze weg en komen alsmaar afdalend bij het Onafhankelijks Plein. Hier startte een paar jaar geleden de Orange Revolutie die de huidige pro- Europa president aan de macht bracht. Eén miljoen mensen kwamen op de been. Kiev telt ongeveer anderhalf miljoen mensen!
Als we de weg willen oversteken, moeten we onder de grond door. Dan komen we bij een groot ondergronds winkelcentrum aan. Er zitten zo maar 50 winkels ondergronds, iets wat we veel meer gaan tegen komen.
Aan de andere zijde komen we omhoog en staan op het Plein. Hier staat een groot standbeeld met een gouden engel op een hoge pilaar. Het blijkt een overwinningsbeeld te zijn op nazi Duitsland. We lopen langs een ijsbaan op het plein en komen in een moderne shopping mall. Hier zie je zeker niet dat je in een voormalig Oostblokland bent. Ondergronds eten we typisch Oekraïns eten. Een soepje met aardappel en groenten en een gevulde aardappel met sla. Dat konden we wel even gebruiken na zo’n koude wandeling
De avond valt in en langzamerhand lopen we weer terug naar het hotel.

Lavra (Holen) Klooster
Vandaag willen we naar het Klooster. Er is hier een beroemd holenklooster en dat is zo’n beetje het hoogtepunt van de stad. We lopen weer naar de metro, die hier overigens maar 15 ct. per ritje kost. We passeren een marktje en kijken even rond. Altijd leuk met al die kleurige groenten. De mensen staan ons een beetje verbaasd aan te kijken, als een vreemde eend in de bijt. Buiten de markt zien we een heleboel illegale marktlui die tassen vol groenten en andere waar aanbieden. Sommige pakken al weer in als een politieagent hun daartoe sommeert. Een schrijnend gezicht, die oude mensen die zo wat proberen bij te verdienen. Hun pensioenen zijn te weinig om van te leven. We duiken de metro in en stappen uit bij de Dnjepr. Een grote brede rivier die dwars door de stad loopt. Aan de overzijde zien we aangelegde stranden, hier verpoost de bevolking zich in de zomer als het erg heet is. Oekraïne heeft een land klimaat met strenge winters en hete zomers. We gaan de berg op en komen bij de achteringang van het klooster. Hier passeren we als eerste een kerk en de ingang van de beneden gelegen holen ingang. Dit hebben we echter niet in de gaten en lopen het grote complex op naar boven. We zien een panorama van schitterende kerken, al of niet met gouden úien’ er op en gebouwen die ongetwijfeld deel uit maken van het kloosterleven. Oekraïne is een zeer religieus land en daar doet men In Kiev flink aan mee. Eenmaal boven gekomen zien we een soort houten pad met een dak erboven. Hier kan je dus droog door de gang lopen van het ene complex naar het andere. Eerst gaan we naar het werkelijke klooster. We lopen via een straat buiten het complex en komen bij een prachtige poort. We betalen de entreeprijs en kijken onze ogen weer uit. De hoge Lavra bel-toren, met gouden dak en de grote, schitterende Dormition Kathedraal. Een groot wit gebouw met diverse gouden koepels op het dak en mooie iconen en fresco aan de buitenmuren.Helaas mogen we er niet in, vandaag gesloten wegens restauratie. Er zijn ook een paar museums op dit terrein. We besluiten om het Museum van de historische schatten te gaan bezoeken. En die zijn er dan ook volop. Hier ligt zo’n 15 eeuwen religieuze geschiedenis, met veel gouden voorwerpen. Munten, eetgerei, maar vooral religieuze gouden voorwerpen. Daar heeft men altijd in geïnvesteerd blijkt. Af en toe breekt de hemel open en hebben eindelijk wat blauwe lucht en dat is goed voor de foto’s.

Na al dat moois lopen we naar de ander zijde van het complex en zien ook daar weer een mooie kerk met gouden koepels op het dak. We nemen een kijkje binnen en in de achtertuin met daarin mooie graven. Het geheel wordt goed bijgehouden dat zien we wel. Tussen de muurramen om de tuin heen zien we een enorm Memorial beeld van een vrouw met een zwaard en schild omhoog staand. Het is een gedenkteken voor de patriottische oorlogen, het Rodina Monument. We lopen het straatje naast de kerk door en zien een paar priesters in gesprek met kerkgangers. We vermoeden dat er net een dienst werd gehouden. Even verder kunnen we een klein gebouw in en lopen dan een trap af. Hier komen we in het oude Holen klooster.
Ik heb gelezen dat een rondleiding altijd met een kaars gebeurt, omdat het er erg donker is. Ik heb een lampje meegenomen en die komt uitstekend van pas. Je moet je wel heilig kleden en alle vrouwen, dragen iets op hun hoofd terwijl de mannen juist hun hoofddeksel af doen. Iets wat me ook al opgevallen was tijdens de kerkbezoeken. We lopen steeds verder schuin af naar beneden en komen bij een klein altaar. Dan gaat het verder en zien we kleine grafkisten op een hoogte van een meter in uitgehakte nissen staan. Het klooster was ooit uitsluitend in deze gangen gevestigd en later werd buiten het complex gebouwd.
Het werd in 1051 in de heuvels bij Kiev gesticht door de monniken Antonius en Theodosius. Het klooster draagt de titel lavra, wat aangeeft dat het één van de vier belangrijkste religieuze centra van de Russisch-orthodoxe kerk is. In 1990 werd het klooster tot werelderfgoed uitgeroepen.In een ondergronds gangenstelsel met een lengte van ongeveer 30 km bevinden zich kapellen en gebedsruimtes. De gangen dienen ook als begraafplaats voor de monniken van de lavra. Gezien de constante (lage) temperatuur gaan deze niet over tot ontbinding (een soort mummificatieproces) waarbij zeer oude overledenen er uitzien als waren ze gisteren begraven. Aldus de originele tekst.
Echter dat zien we niet. In de grafkisten zien we wel afgedekte lichamen. Er ligt een glazen plaat op. Alle bezoekers staan stil bij iedere kist en schilderij aan de wanden. Prevelen een gebed en kussen dan de glasplaat of schilderij. Er ontstaat dan al gauw een file, waar niemand zich druk over schijnt te maken. Claustrofobie moet je dan ook niet hebben in deze zeer nauwe gangen, waar je regelmatig moet bukken. Wij gaan echter na verloop van tijd terug en ademen weer frisse lucht in.
Wat een avontuur!

Verder de stad verkennen
We verlaten het complex en lopen via een hoofdstraat terug naar het centrum. Onderweg passeren we diverse gebouwen. Het Parlement gebouw, daarnaast het Marlinsky Paleis wat gerestaureerd word. Hiernaast is ook een park en zien we een hoop mensen bij elkaar staan. Nieuwsgierig lopen we er naar toe en dan blijkt op het uitzichtpunt naar de Dnjepr, een bruidspaar gefotografeerd te worden. Dat zien we even later wel meer, zaterdag blijkt de trouwdag bij uitstek te zijn. Diverse trouw limo’s komen voorbij, hele lange auto’s soms. Het bruidspaar staat even in vol ornaat voor de foto’s en dan trekt men weer gauw een jas aan. Het is ook vandaag weer rond het vriespunt. We eten wat bij een Oekraïns fast food restaurant en komen aan, via het stadion van Dynamo Kiev en het Water Informatie centrum, bij de Michailofs kathedraal. Hier achter lopen we door het park naar een korte tandradbaan. Ook weer zeer apart. Even later wandelen we beneden in de wijk Podolski. We gaan het Tjernobyl museum bezoeken. Het is morgen dicht dus we moeten er nu echt naar toe. Als we eindelijk aankomen, weten we het niet direct te vinden. We vragen het 10 keer aan verschillende mensen en steeds weer worden we ergens anders naar toe gestuurd. En dat is jammer want om 5 uur sluit het en het is inmiddels kwart over vier. En dan ineens zien we het politiebureau voor de derde keer en blijkt het dat niet te zijn, maar het museum. Snel gaan we een kijkje nemen. Een indrukwekkend monument van wat er destijds allemaal niet gebeurd moet zijn en dat getuigen de vele doden en later ook nog overledenen. Geïmponeerd loop ik lang de vele pasfoto’s van jonge kinderen, ook diverse persoonlijke bezittingen liggen uitgestald. Dit aangevuld met brieven en bewijzen dat de instanties e.e.a in de doofpot hebben willen stoppen.
En dat is opmerkelijk, want het museum is natuurlijk ook van de staat. Maar hier wordt de Russische overheerser als de hoofdschuldige gezien. Even voor vijven verlaten we het pand weer.

Terug naar het hotel
We lopen terug via een schuin omhooglopende straat waar allerlei kraampjes staan. Hier is van allerhande huisvlijt te koop en prullaria. Uiteraard Sovjet-medailles en munten, maar ook gewoon kaviaar die hier erg goedkoop blijkt te zijn. Houtsnijwerk, geschilderde eieren, Matroesjka poppen, waar er soms wel 15 van in elkaar blijken te zitten en bijv. tinnen soldaatjes. Kortom een leuke markt die in de langgerekte straat verspreid is. Boven aan het einde van de straat ontdekken we een mooie kerk, de Antonsky kerk. Hier wonen we een mis bij. De priester loop met een wierookbrander te zwaaien en zegent daarmee de muurschilderingen, de beelden en de mensen die aanwezig zijn. Op de achtergrond zingt een koor mee. Een dame met drie mannen in verschillende toonhoogte. We vinden het schitterend!
Inmiddels is het gaan regenen.
Onderweg naar het hotel besluiten we Japans te eten, dat moet kunnen in Kiev. We hadden al verschillende sushi restaurants gezien, vandaar de keuze. Moe en voldaan van zo’n bijzondere dag, komen we in het hotel aan.

Pirogovo Openlucht museum
Als we opstaan blijkt het volop gesneeuwd te hebben, maar de lucht is strak blauw en de zon schijnt zelfs. Als we het hotel verlaten kijken we nog even bij de mooie kerk aan de achterkant van de flat en maken een paar mooie foto’s. Dan komen we weer bij het metrostation en zien daar ineens een vleeshal. Altijd interessant en we nemen een kijkje. Als kenner leg ik een dame, die voor de toonbank verkoopt, uit dat ik er wel raad mee weet. Zij staat schaterend van de lach met haar collega’s met me te discussiëren. Aangezien zij alleen Oekraïns spreekt en dat van mij niet zo goed is, knor ik bij het varkens vlees en zet een paar hoorns langs m’n hoofd bij het rundvlees. Ze vinden het prachtig en dan herken ik hart, longen en een maagvlies. Instemmend kijkt ze toe hoe ik met gebaren vertel wat het is. Dan gaan we weer verder.

Munten
We hadden in onze planning deze dag vrij gehouden voor een bezoek aan dit bijzonder open lucht museum. Ik lees in de omschrijving dat het erg populair is.
We stappen in een bus die ons er in een uurtje naar toe brengt. Terwijl we zitten te wachten tot de bus wegrijd en volloopt met mensen, vraag ik Herman nog eens naar zijn muntjes. Hij spaart munten en wil van alle munten hier, een muntje meenemen. Nou is dat tot nog toe goed gelukt, alleen de muntjes van 1 en 2 kopeke, waarde 0,001 eurocent, ontbreken nog. Die worden zelden gebruikt en zijn ook niks waard. Terwijl Herman mijmert over zijn muntjes valt mijn oog op een zilverkleurig muntje op de grond van de bus. Dat zeg ik tegen Herman en die haalt hoogst verbaasd een 1 kopernek muntje van de grond. “Nou ja!”. Nu nog een 2 kopeke muntje en terwijl we het tegen elkaar zeggen, valt m’n oog op nog een muntje. Dat blijkt dus een 2 kopernek muntje te zijn. Over toeval gesproken…..

Als we via een bustocht van een uurtje eindelijk aan de zuidrand van Kiev aankomen, is het er al erg druk. Het ligt aan een drukke snelweg.
We stappen uit en moeten dan nog ongeveer een kilometer lopen over een straat die langzaam volloopt met auto’s De mensen parkeren in de berm en lopen naar de ingang toe. Voor de kassa is het een drukte van jewelste, het lijkt de Efteling wel op een zomerse dag. Mensen staan in de rij met de hele familie en met volle tassen voor de picknick. Ondanks dat het ook nu weer rond het vriespunt is. Eenmaal binnen zien we de eerste oude boeren woningen. Men heeft hier uit de gehele Oekraïne houten huizen, windmolens en houten kerken naar toe gehaald. Het is een mooi park van wel 150 ha groot. We kijken even bij zo’n houten kerk binnen en die blijkt helemaal vol te zitten, er is een dienst aan de gang. Dan ruiken en zien we vuurtjes aangestoken. Hierop wordt vlees aan spiesen gelegd. En ondanks dat het pas half elf is zijn er al veel mensen aan het eten. Men verkoop in diverse stalletjes ook ingelegde zuurwaren op brood. We zijn er van verschoond, we hadden goed ontbeten…!
Dan ineens zien we het weer veranderen. De zon schuilt achter de wolken, die steeds meer de lucht betrekken. We lopen stevig door en krijgen het, tijdens het filmen en fotograferen, steeds kouder. Dan valt er weer wat sneeuw. We zijn nu al bij diverse kerken, huizen en langs de windmolens gegaan. Na twee uur hebben we het wel gezien en lopen naar de uitgang. Het weer slaat weer om en de zon breekt door. Als we de uitgang verlaten zien we dat er nu een kilometertje autofile staat en zeker 300 mtr. voetgangers rij die naar de kassa willen.

Terug naar Kiev
De bus brengt ons weer netjes naar het metrostation. Daar eten we weer wat en gaan met de metro naar het centrum. Hier willen we nog het e.e.a. zien. Eerst lopen we langs het concert gebouw, een statig pand met bordes, dan naar de Gouden Poort. Dit schijnt een toegangspoort van het ooit ommuurde Kiev te zijn geweest. We komen aan bij de St. Sofia kathedraal. Ook weer één van de highlites van de city. Deze is beroemd om zijn interieur. De muren en plafonds zijn n.l. binnen geheel bedekt met oude fresco’s. In het midden een altaar in vol ornaat met veel gouden tinten. Je kunt ook naar de eerste etage, waar je een mooi overzicht op het midden van de kerk beneden je hebt. Jammer, je mag er niet fotograferen en dat is wel weer logisch. Na al dit moois lopen we weer verder de stad door en komen aan bij de Vladimir kathedraal. De zon breekt weer even door en het enigszins gele gebouw met blauwe, ronde koepels met sterren daarop, steekt mooi af tegen de blauwe lucht.
Binnen is er een dienst aan de gang en het is er erg druk. In een zij-nis zie ik een jongeman, in spijkerbroek, die knielend in gebed is. Ver weg van alle drukte in de kerk, heeft hij zijn eigen moment.

Gezang
Als we de kathedraal verlaten lopen we de straat door en steken over naar een park. Ook daar zien we een op eenhoping van mensen, een teken dat er wat loos is. Je moet altijd in zulke steden gaan kijken als er mensen bij elkaar staan! En dat is hier dus ook weer het geval. Er zingt een koor met een accordeonist. Het geluid wordt versterkt door een grote geluidswagen. Er staan een stuk of honderd mensen te kijken. Het koor is gekleed in traditionele klederdracht, maar door de koude hebben ze er een jas overheen aan. Ik kan terwijl ze zingen een paar mooie portretfoto’s maken en film een stukje van het gezang.
We gaan nu nog verder naar een overdekte markt, wat gevestigd is in een rond gebouw. Hier staan meer luxere aanbieders van food produkten en bloemen. Er zijn een paar kramen die kaviaar verkopen in verschillende soorten.
De prijs ligt een stuk lager dan die bij ons. Men herkent ons als toerist en biedt actief de kaviaar aan. Alsof we dat iedere dag eten, hier wellicht!

Herman wil nog naar The House of the Chimerass. Dit is een gebouw waar veel beeldhouwwerken aan de buitenzijde vast zitten. Hele vreemde dingen zoals lachende kikkerkoppen en vreemdsoortige neushoorns. Het weer laat zich weer van z’n veelzijdige kant zien en we krijgen een sneeuwbui over ons heen, waarna de zon weer volgt. We lopen nu in de Kalverstraat van Kiev. Een hele brede boulevard met de mooiste winkels en bekende merken. Adidas bijv. kost hier net zoveel als bij ons, heel duur dus voor deze bevolking. Andere dingen kosten hier zo’n beetje de helft als bij ons. Al lopend komen we weer bij het Onafhankelijks Plein uit. Onder de grond eten we ons diner en geloven het voor de rest van de dag wel. Moe en vol indrukken gaan we terug.

Terug
We gaan bijtijds naar bed, want we moeten om 3.00 uur op. Met de conciërge van het hotel hebben we een deal gemaakt, dat hij ons om half vier naar de airport brengt. Z’n vriendin gaat ook mee en even later stappen we in zijn mooie Russische auto. Het is stil op de weg en dus een reden om af en toe met 160 km. naar de airport te ‘ ‘vliegen’. Daar rekenen we af en checken in. Om 6.00 uur vliegen we weg en met het uur tijdsverschil komen we om 8.00 uur in Dortmund aan. Snel daarna zitten we al weer in de auto en breng ik Herman weer veilig thuis en nemen we afscheid van elkaar. Het weekend zit er weer op en anderhalf uur later ben ik zelf ook weer thuis.

Kiev is een bijzondere stad. Het orthodoxe geloof zindert door de stad heen en heeft een grote rol bij de bewoners. We hebben leuke mensen ontmoet en ons geen moment onveilig gevoeld. De gebouwen zijn schitterend en de ronde koepels glooien in de zon met al dat goud. We hebben ons verbaasd over het prijspeil en de stiptheid van bijv. de metro. Er is echter ook een duistere kant van de stad, getuige de vele armoedig geklede mensen die voor een habbekrats waren verkopen en staan te bedelen. Maar in welke grote stad vind je dat tegenwoordig niet. Aan Herman had ik een ideale reismaat. Bevlogen van het reizen, bereid om te ontberen en behoorlijk ingelezen op wat komen zou. We hebben een Gouden weekend gehad! .