Fietsen en wandelen door de ruige Noorse natuur

Door: Jeroenkleiberg

Geplaatst op Sep 1, 2019

Na een half uur krachtig roeien zijn we nog niet eens halverwege. Met iedere slag komen we verder, maar door de harde wind niet dichterbij de overkant. Een lichte paniek daalt over onze boot: Hoe hard we ook roeien, van de wind gaan we niet winnen. Om er voor te zorgen dat er op iedere oever een boot blijft liggen, moeten we dit meer niet één, maar driemaal overroeien. Zo is de regel als je hier gaat wandelen.

Als we serieus beginnen te twijfelen aan onze capaciteiten, horen we vanachter een zacht gebrom: Een motorboot vol honden en een vrolijk kijkende Noor met rode wangen, is onderweg om ons te redden. Het avontuur dat even leek te mislukken, wordt gered door een Noorse engel.

Het Noorse landschap is overweldigend vanaf de eerste dag. De boot vanuit Denemarken zet ons af in een fjordenlandschap vol eilanden van granieten rotsen in turquoise water, waarin we zwemmen en met een kayak rondvaren. Onder een blauwe hemel en een stralende zomerzon wanen we ons in een tropisch paradijs. Geen wonder dat dit een geliefde plek is voor welgestelde Noren, die hier hun tweede of derde huis neerzetten. Aan geld lijken de Noren geen gebrek te hebben. De Europese subsidiekraan hebben ze hier niet nodig. Aan de olie verdienen ze genoeg. Met dit geld is het spectaculaire Noorse landschap van bergen, bossen en fjorden ontsloten met een minstens zo spectaculair wegennet, waarover wij nu kunnen toeren.

Vanuit het zuidelijke Sandefjord rijden we in noordelijke richting naar het begin van de Rallervegen. Een fietsroute door een desolaat berglandschap van granieten kale grijze rotsen en meren met donker water, waar we aan kamperen. De spoorlijn tussen Oslo en Bergen slingert zich door dit landschap, maar door de vele tunnels krijgen de passagiers niet alles mee van de indrukwekkende omgeving opgebouwd uit groene en grijze tinten. Als fietser des te meer, ook van de striemende regen die met bakken uit de donker grijze wolken komt vallen. Gelukkig zijn de Noren verslaafd aan wafels en chocolademelk, zodat er zelfs in dit onherbergzame landschap een rood huisje is te vinden waar we kunnen schuilen, terwijl een jonge blonde Noor met een enorme bos krullend haar, wafels voor ons bakt.

Naast mooie wegen, zijn er ook bijzonder mooie wegen. In Noorwegen noemen ze die de vakantiewegen. Het zijn routes die het normale verkeer niet neemt, want dat rijdt over wegen die door kilometers lange tunnels dwars door de bergen wordt geleid. Wij slingeren met vele witte campers, via de adembenemend mooie Aurlandsfjellet en de Sognefjellet van het ene Nationale Park naar het andere. Door tientallen haarspeldbochten omhoog tegen de onmogelijke steile wanden van de Sonjefjord en slingerend door de ijsvelden van de Noorse hooglanden.

We wandelen en fietsen tussen de hoogste bergen van Noorwegen in Jotenheimen en kamperen met uitzicht op gletsjers met witblauw ijs in Breheimen National Park. Bergen vol naaldbomen met een ondergroei van frisgroene varens, bosbessen en af en toe een rood blaadje, worden afgewisseld door boomloze berglandschappen vol grijze rotsen met mossen die felgroen oplichten als er een zonnetje op schijnt. Een hoogtepunt is de Geiranger-Trollstiegen vakantieweg tussen de hoogste kliffen van Europa. De 1.700 meter hoge granieten wanden torenen hoog boven ons uit.

Zon en regen wisselen elkaar af gedurende de dagen dat we afwisselend met de auto, fietsend of wandelend door het adembenemende en gevarieerde Noorse landschap toeren. Het ene moment rijden we langs een fjord met turquoise water. Niet veel later omringd door gletsjers over winderige hoogvlaktes tussen hoge, kale, grijze pieken. We passeren rode houten huizen met daken van leistenen pannen of groene daken met witte bloemen. En varen met pondjes diepe fjorden over, waar gigantische cruiseschepen voor anker liggen.

We fietsen langs smaragdgroene rivieren die kalm stromen tussen groene oevers en wandelen langs kristalheldere beekjes en meertjes waar we direct uit kunnen drinken. We rijden over wegen waarop schapen ongestoord liggen te slapen en door tunnels met rennende schapen. Water is er overal: in de fjorden, meren, rivieren en stroompjes, maar vooral in de vorm van watervallen. Grote en kleine watervallen komen overal naar beneden. Kolkend en bruisend tussen afgeronde rotsen of vanuit de hoogte, honderden meters recht naar beneden. Het zijn er honderden, misschien wel duizenden die links en rechts naar beneden komen.

Vrij kamperen op de mooiste plekken, weg van de mensen en midden in de natuur, is in Noorwegen niet ingewikkeld. Hier geldt het zogenaamde ‘allemansrecht’, wat betekent dat je overal mag kamperen, mits je minimaal 200 meter afstand houdt van bebouwing en toestemming hebt van de eigenaar als je op privé grond staat. De beste plekken zijn te vinden aan de onverharde wegen die de natuurgebieden in slingeren. Vaak staat er aan het begin van zo’n weg een slagboom en een onbemand hokje om tol te betalen. Soms kan er worden betaald met de creditcard, een andere keer door een enveloppe met wat Noorse Kronen in een brievenbus te deponeren. De enigen met wie we dan ons kamp hoeven te delen, zijn de koeien en schapen die hier vrij rond dwalen.

Door de regen en de kou is het niet altijd fijn om buiten te slapen. Het is pas medio augustus en nu al daalt de temperatuur tot net boven het vriespunt. Wij zweren bij kamperen, maar er is een grens aan wat wij nog comfortabel vinden. Daarom worden we lid van de Noorse berghuttenclub (DNT). In de uitgestrekte wildernis van Reinheimen National Park maken we een meerdaagse wandeling. We passeren een hut van onze club en besluiten een kijkje te nemen. We worden begroet door twee Noorse vrouwen die dringend behoefte hebben aan warmte. Ik doe wat er moet gebeuren: blokken hout veranderen in spaanders. Een lucifer zet de haard in vuur en vlam. Snel verspreid er zich een behaaglijke warmte door de berghut. Iedereen tevreden en blij. Ik ben blij ook een reddende engel in Noorwegen te kunnen zijn.