Noorse routine, mijn redding

Door: TravelGoom

Geplaatst op Jun 15, 2019

Dicht! Hoezo dicht?
Dat kan niet, het is nog ruim 70 kilometer naar het volgende tankstation en dat ga ik niet redden. Straks sta ik hier in dit totaal verlaten landschap overgeleverd aan moeder natuur en het noodlot. Ik staar naar de meter, en dat staren doe ik ongeveer elke 10 seconden maar ja er valt niet veel te staren want de meter beweegt niet meer. Er brandt namelijk al een lampje en dat lampje vertelt toch echt dat de benzinepomp waar ik al 80 kilometer vol vertrouwen op heb gerekend, never nooit dicht kan zijn.
Wel dus...

De kaart erbij, dit verhaal speelt al even terug, geen GPS enzo, dus de kaart op de motorkap. Ik bevind me ergens ten zuiden van het Noorse Bodo, nabij de poolcirkel en heb er voor gekozen vooral niet de hoofdwegen te volgen. Dat is een fantastisch mooie keuze maar een ramp als je nog maximaal 30 kilometer kunt rijden en de enige vorm van leven tegen je bumper en voorruit zit geplakt. Ik schat mijn kansen in met de vinger over de kaart. Hier een daar een boerderij gok ik bij de zwarte stipjes langs de weg. Ik kan niet anders dan gewoon maar rijden en dan afwisselend duimen, bidden en hopen. Ik heb 1 geluk en dat is dat ik de bergpas ben gepasseerd. Misschien haal ik wel meer dan 30 kilometer als het voornamelijk naar beneden gaat. Met een zuinige voetbeweging druk ik het gas in, op zoek naar mijn redding.

Het landschap is wonderschoon en vooral stil. Net als ik zelf want alles gaat in een voorzichtige gespannen sfeer, zelfs mijn ademhaling. Ik ben niet eens zolang onderweg als in de verte een opvallend witgeverfd huis verschijnt. Direct aan de weg en verre van een boerderij, het huis lijkt hier niet te horen. Als ik dichterbij kom zie ik een auto staan en er loopt een hond. Dan zullen er ook mensen zijn, mijn hoop groeit. De afstanden zijn groot in Noorwegen dus is een jerrycan extra brandstof in de schuur heel gewoon. Met het schaamrood op de wangen parkeer ik mijn auto en loop naar de voordeur die wagenwijd openstaat. 

Achter de deur is een klein halletje en daarachter de keuken waar ik een dame zie staan. Ze kijkt niet eens en groet voordat ik dat zelf heb kunnen doen. 'Hello, can you help me', vraag ik voorzichtig. Ze kijkt me aan, draait in een beweging het gasfornuis uit, vouwt twee theedoeken en wast snel haar handen en loopt dan naar me toe. 'What can i do for you?' Ik excuseer me in elke zin die ik uitspreek als ik duidelijk maak zonder benzine te staan. 'Okay, again', mompelt de dame. 'Wait here, I get my husband'.
Wat dan gebeurd is een routine die ik in mijn reizen daarna nooit meer ben tegen gekomen.

Vanuit de keuken opent ze een deur naar wat de woonkamer blijkt te zijn. Een donker hol met een oude bank waar een mogelijk nog oudere man op ligt te slapen. Naast de bank staan twee flessen met de restanten van wat vermoedelijk zelf gestookte jenever zal zijn. De man snurkt zacht en proest twee keer als zijn vrouw hem wakker tikt. Ze spreekt maar 1 zin uit, op een dwingende en vastberaden toon. De man rolt van de bank, slaapdronken of gewoon dronken, via een knie en de leuning van de bank komt hij op zijn voeten. Hij loopt mijn kant op, knikt enkel terwijl ik nogmaals sorry roep. Hij passeert me door de voordeur naar buiten en duikt naast het huis de schuur in. Binnen 2 tellen is hij terug met een tuinslang en een jerrycan in zijn hand. Hij strompelt naar zijn auto en draait de benzinedop open. De tuinslang gaat erin waarna hij twee keer stevig zuigt aan het andere eind. Even later stroomt de benzine de jerrycan in en heb ik 10 liter die me bij het volgende tankstation zullen brengen. 

Ik vul zelf mijn auto en geef de jerrycan terug aan de dame. De goede man is dan al niet meer te zien. Die zal zijn plek op de bank weer ingenomen hebben. Er heeft nog geen 5 minuten gezeten tussen het moment dat ik mijn auto parkeerde en het moment dat ik de dame betaal voor hun redding. Ze vraagt me nog even te wachten en komt terug met wat chocola en eigen gemaakte jam. Zwaaiend vertrek ik en zie dat de meter een geruststellende stand in neemt. Op naar het volgende bezinestation. Dan ook maar meteen een jerrycan kopen.