Het is laag water in de Oosterschelde en daar maken wij gebruik van om de favoriete plekken waar zeehonden rusten op te zoeken. We varen vanuit Zierikzee onder de Oosterscheldebrug door de vaargeul naar de Vondelingsplaat.
Hier zie je een gedeelte van een groep van 43 zeehonden die hier ligt te rusten. Het zijn gewone zeehonden, maar er liggen ook grijze zeehonden bij. Ze zijn donkerder van kleur en hebben een brede snuit. De dieren eten platvis, zoals schol en bot, die ze uit de diepe geulen halen.
Eind jaren ’70 was de zeehond vrijwel uitgestorven door jacht, vervuiling en vooral rustverstoring, o.a. vanwege de werkzaamheden voor het Deltaplan.
Als je de zeehonden in de zomer, als de jongen geboren worden, benadert, is het erg belangrijk dat je op gepaste afstand blijft. De jongen hebben de hele laag-water-periode nodig om voldoende melk te drinken. Als ze teveel worden verstoord, krijgen ze niet genoeg drinken en verzwakken.
De boot blijft op 10-50 meter afstand, de zeehonden voelen zich veilig en blijven rustig liggen. Met verrekijker en sterke telelens kan ik de dieren goed observeren en fotograferen.

In de Grevelingen leeft ook een grote groep zeehonden. Staatsbosbeheer organiseert hier in het najaar een boot- en wandelexcursie naar het onbewoonde eiland Stampersplaat waar je het gevoel krijgt dat je bekeken wordt. Door wie? Juist: door de zeehond.

Deze safari is de tweede van een reeks die ik als ambassadeur van Columbus maak. Binnenkort dus meer!