Truus heet ze. Weelderig bedeelde blonde boerendochtere uit Retranchement.

Redelijk strengkatholiek opgevoed maar gelukkig met voldoende doordevingersgeziene religieuze vrijheden. Haar leventje bestond uit schoolgaan -pienter meiske was 't-, op 't erf spelen met de kippen en bikkelhard meewerken op haar ouders' melkveehouderij. Ze droomde ervan kleuterleidster te worden.

Zijn naam is Dirk. Stompe uit-de-dikke-slik-getrokken goudeerlijke boerenzeun uut aanleunend gehucht Terhofstede.

Protestants grootgebracht met nagenoeg nul duimbreedtes afwijkruimte van die strenge letter.
Zijn leven bestond uit schoolgaan -hij moest het van zijn inzet hebben-, met zes broers balletjetrappen tegen de schuur, en voornamelijk keihard meestoempen in diejenzelfde zompigen èrpelklei. Hij was de oudste. Aangewezen opvolger.

Een zomeravond…

De Truzementse Oostwal stond van oudsher beroemd-en-berucht als 'lovers lane', alwaar menig tortelkoppeltje onder des avondschemers dekens ongezien de kans kon grijpen. En elkaar.

Dirk rende baldribbelend richting Trofstjé.
Truus hinkelde paardestaarthupsend naar Truzement.

Truus ving toevalligerwijs de afzwaaiende bal. En Dirk's blik. Die hij, noch zij, nog losliet.
Een tot mislukken gedoemde liefde. Want: 'Daar slaapt d'n Duvel tussen'. Uweetwel…

Maar geen onmogelijke…



Met een beetje fantasie zie je in deze hevig ineengevlochten wilgen de schemerige geheime omarming van Truus & Dirk. Met de protestantse klokkentoren als oogluikende getuige...


Dit verhaal is overigens volledig verzonnen.
Vanzelfsprekend.