Er was eens…in een ver weggestopt historisch verleden… een zeearm genaamd 'Het Zwin', welke een natuurlijk stukje Nederlandsch-Belgische landsgrens vormde.

Op zich niks aan 't handje zou je zeggen, ware het niet dat halverwege de negentiende eeuw 'men' het toch wel prestigieus noodzakelijk achtte om die grens te markeren met grenspalen.

Zo gezegd, zo gedaan. Men smeet er een flinke hoeveelheid belastingguldens/-frangeskes tegenaan en van nummertje 1 bij Vaals tot nummertje 369 bij Knokke werden noest doch vlijtig zo'n vierhonderd 'grensrechters' 's landsch bodem in gestampt.

Het Zwin liet zich echter niet zo makkelijk begrenzen…

Weerbarstig grenspaaltje nummer 364 bij het pittoreske Retranchement (Truzement) weigerde zich te hechten in de stoerzompige kleigrond en werd telkenmale weggespoeld van zijn verplichte plekje.

En dat kon natuurlijk niet.

Men bedacht een list: de tweeling 364a/364b werd uitgevonden als zogenaamde 'verklikkers'. A 200m Belgisch-Vlaanderen en B 200m Zeeuws-Vlaanderen in… virtueel daartussen de grenslijn markerend.

Na de inpoldering werd het ineens wel mogelijk de precieze grens te markeren en werd paaltje 364 met groot (grondwettelijk verplicht) ceremonieel herplaatst. De tweeling werd zodoende een drieling want paaltje A en B liet men gewoon als symbolische stille wachters staan. Zo ontstond 'De Drieling van Retranchement'.

Een uniek grensgevalletje.