“Uhm… is ’t Griekenland?”
“Haha… zou je denken hè? Nee…”

“Oh.. dacht het inderdaad… doet nogal klassiek aan. Wel in de buurt toch?”
“Och.. Als je een dikke tweeduizend kilometer in de buurt vindt.”

“Haha.. ‘k dacht dat ik er misschien vlakbij zat. Hm… Rusland? Sint Petersburg?”
“NJET!”

“Ok, ok, rustig.. laat me denken. Scandinavisch kan natuurlijk ook. Hebben die Finnen niet zoiets staan in Helsinki?”
“Ei!”

“Zeg… gaan we schelden?”
“Ei is nee in ’t Fins.”
“Ah zo..sorry.”
“Geeft niks. Raad nog maar eens.”
“Zweden, Noorwegen of Denemarken dan?”
“Nej, no en nej.”

“Lastig hoor… zeker weten dat het Griekenland toch niet is? Ik bedoel... kom op zeg.. die zuilen...”
“óxi.”

“Sjee… Verenigde Staten?”
“Hell no!”

“Frankrijk?”
“Mais non!”

“Engeland?”
“No sir!”

“O stom… nu weet ik ‘t. Japan! Die kopiëren alles.”
“ie-e.”

“Jammer… ‘k vond mezelf al erg slim. Tis toch wel Europa?"
“Mag ik eigenlijk niet zeggen.. maar vooruit: ja”.

“Pfff… straks ga je nog zeggen dat 't België is… is t da?”
“Haha… neeeen. Wederom onjuist!”

“Ah… stom… ’t is een strikvraag. Tis gewoon Holland.”
“Jaaaaaaaa!”

“Je meent ‘t niet. Waar dan?”
“Zeeland. Zierikzee. Het is de Nieuwe Kerk en staat aan het Kerkplein in het centrum. Naast de kenmerkende dikke toren.”

“Je verwacht het niet.. ”
“Nee hè? Tis gewoon hier. Hierikzee zeg maar."

"Mooi zeg…"
"Zeg dat wel…"