Het is een mooie vijfentwintigste aprildag in het jaar 1604.
Een doordeweekse woensdag.
Inderdaad: gehaktdag...

Prins Maurits van Nassau, succesvol en vermetel aanvoerder van het leger van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, heeft besloten dat 't 'em vandaag gaat worden. Om den drommel! Zijn stunt met het trojaneske turfschip in Breda is inmiddels alweer veertien jaar geleden en 'Den Spanjool' is nog immer niet verdreven uit de Nederlanden. Hij wist op dat moment nog niet dat de Tachtigjarige Oorlog, toen logischerwijs nog niet zo geheten, anders had ie wellicht een vermoeden gehad, nog een roerige 44 jaar zou duren.

Maar goed...
De zoon van Willem van Oranje heeft vandaag zijn pijlen gericht op het bevrijden van de stad Sluis uit de klauwen van snoderik Spinola om zo de strategisch waardevolle Westerschelde te kunnen beheersen.

Vier maanden belegering later was 't klusje gefikst en onder de Westerschelde werd een omvangrijke keten van verdedigingswerken opgebouwd middels aarden forten, verbonden door aarden wallen (linies) welke nu nog steeds in het Zeeuws-Vlaamse landschap te zien zijn.

Deze door een schier eindeloos lijkende rij herfstgetooide wilgen begroeide linie, oost van Sluis, verbindt de bij Draaibrug gelegen Bordeelschans met de noordelijker gelegen Linie van Oostburg.