Ik ben er sinds kort achter dat ik aan de Wolga woon. Heel erg decadent... ik weet het. Maar ook een machtig gevoel. Onbeschaamd vrijstaand in de open natuur op een paar meter afstand van Europa's grootste rivier. Het gebied waar Tsaren en Kozakken heen en weer migreerden en waarlangs kolchozen en sowchozen dapper beschermd werden tegen duistere invloeden. Heersers van machtige steden als Sint Petersburg en Moskou voelen zich verbonden met het ogenschijnlijk nietige Draaibrug als zij uitkijken over de brede stroom die zich, alsmaar vertakkend, via Oostzee, Noordzee en Westerschelde een weg baant naar het Zeeuws-Vlaamse land. Verbondenheid, grootsheid, mondainiteit, macht..... Ik ga morgen eerst even de buurman vertellen over z'n sloot...