Mijn functioneren als Reisreporter onder de loep.

Door: Fransvdg

Geplaatst op Mar 19, 2016

Sinds 10 mei 2009 ben ik met wisselend succes bezig als Reisreporter op de site van Columbus.
Tot april 2005 maakte ik dia’s. Dankzij een goede scanner (Epson V500 Photo) en een heel ijverige vader bezit ik nu een ruime voorraad digitale foto’s uit de periode 1977 – 2005. Ik heb intussen gemerkt dat ik met die oude digitale opnames ook veel leuke reacties krijg. Mijn grootste succes wat dat betreft is de serie uit Algerije. Van de 24 geplaatste foto’s haalden er 11 een score van 20 duimen of meer. Dat is dus bijna de helft van de serie. Zo’n hoog aandeel heb ik bij geen enkel ander land kunnen halen. Ook niet met foto’s uit mijn nieuwe digitale camera.

Als reisgek vind ik het leuk om van elk land waar ik ben geweest iets te laten zien. Ik geniet dan van de aardige, soms ook gekke, reacties en de belangstellende vragen. Zo heb ik in de loop der jaren heel wat Reisreporters beter leren kennen. Via hun foto’s, hun verhalen en soms ook persoonlijk.
Met veel plezier denk ik terug aan de geslaagde reünies. Ik zou het heel leuk vinden als de Columbus-redactie, net als in de beginjaren, weer zulke bijeenkomsten gaat organiseren. (Hopelijk wordt deze blog ook door de redactie gelezen…….)

Gisteren heb ik een tussenstand gemaakt van mijn functioneren hier, na 2540 foto’s en tips. En wat viel me op?
Landen waar ik veel succes mee had zijn Ethiopië, Madagaskar, Iran, Griekenland, Roemenië, Bulgarije, India, de Kaapverdische eilanden en het reeds genoemde Algerije. Waarom deze landen extra vaak gewaardeerd worden is me niet altijd duidelijk.

Hoe het kan dat mijn foto’s uit Indonesië nooit hoog scoorden kan ik ook niet verklaren.
Als ik Indonesië met India vergelijk is het verschil echt opzienbarend. Bij beide landen gaat het om gescande dia’s. Ik hanteer hierbij de norm van minimaal twintig reacties op een foto betekent voor mij succes/waardering.
Uit India plaatste ik 29 foto’s. Zeven daarvan scoorden hoog, dus dat is bijna 25 %.
Uit Indonesië plaatste ik 33 foto’s. Hoge score voor die foto’s komt uit op 0 %............
Mijn verklaring kan zijn dat India bij de mede-Reisreporters veel meer in de belangstelling staat.

Maar een andere verklaring die misschien wel net zo veel hout snijdt, is het feit dat ik alle Indonesië foto’s in 2010 heb geplaatst en toen nog geen “groot netwerk” had. Ik heb gemerkt dat dat wel een rol speelt om aan meer reacties te komen. Over en weer elkaar vaak een complimentje sturen of een vraag stellen beïnvloedt de score beslist. Dus dan zegt een hoge score lang niet altijd iets over de kwaliteit van de foto.

Ook het moment van plaatsen kan heel bepalend zijn. Op avonden aan het begin van de week en tijdens regenachtige weekenden krijg ik meer reacties.
Het krijgen van een rode ster kan het aantal reacties daarna ook nog flink laten groeien. Mijn topper wat dat betreft is een tip over een boottocht op de Parelrivier in Vietnam, met 56 reacties.

Een themawedstrijd kan er soms voor zorgen dat een gewone foto bijzonder wordt door de titel of het verhaal. Dat heb ik zelf vooral ervaren bij de thema’s spreekwoorden, muziek en film. En ook bij het huidige thema “deuren en ramen” durf ik foto’s te plaatsen, die ik vorige maand echt niet gekozen had.

Mijn grootste voorraad geplaatste foto’s komt uit Nederland: 218 stuks. Het succes daarbij was beperkt. Bijna 5 % scoorde 20 reacties of meer.
Met Duitslandfoto’s is het nog droeviger gesteld. Daarmee haalde ik maar 2 x een hoog aantal reacties op een totaal van 60 geplaatste foto’s en tips. Kort door de bocht durf ik te stellen dat ik op de site “dicht bij huis” niet geweldig scoor. Ik ben wel benieuwd of andere Reisreporters deze ervaring ook hebben. Zijn deze landen te gewoon? Gaan we met elkaar vooral voor onbekend of exotisch ver weg?

Hopelijk zien jullie dit verhaal niet als een klacht. Het is meer een poging tot analyse van mijn Reisreporter-hobby. Wat drijft ons in onze keus bij het beoordelen? Met natuur, mensen en wild kom ik ver. Bloemen hoef ik niet vaak te proberen. Zien jullie dat ook zo?

Tot slot wil ik iedereen die mijn foto’s bekijkt hartelijk bedanken voor de aandacht. Jullie reacties zijn genoeg reden voor me om lekker door te gaan. Dan kan ik ook blijven genieten van jullie bijdragen hier. En daar soms ook van leren. Ik heb echt anders leren kijken als ik fotografeer. Mede dankzij jullie!