Gekaapt op de Batavia
Lelystad
Nederland
JoshuaX
Gekaapt op de Batavia
"Nou, als we geluk hebben redden we het binnen de twee uur, maar dat zal krap zijn" zegt de gids terwijl hij op zijn horloge kijkt. We zitten in de filmzaal op de Bataviawerf in Lelystad, waar de rondleiding met gids begint. Ik ben er met mijn zoontje, daarnaast zitten er nog 2 stellen naast ons. Je ziet ze elkaar aankijken en denken "nóg TWEE uur?". En dat na een half uur film + uitleg op een wereldkaart van de gids.
We lopen naar buiten en het eerste koppel ziet al meteen een ontsnappingsroute. "We gaan toch liever zelf rondkijken" zeggen ze bedeesd. "Natuurlijk" zegt de gids nonchalant "ga je gang". Het andere stel kijkt bedremmeld, net als wij. We kunnen het nu echt niet meer maken om ook op te stappen. Dus gaan we maar door. Alle gebouwen op de werf gaan we in voordat we eindelijk de replica van het VOC handelsschip uit 1628, de Batavia, opgaan.
Op het schip wordt mijn zoontje al snel de persoonlijke assistent van de gids.
"Dit is het roer" wijst hij op een 3 meter lange houten stang die verticaal uit de vloer steekt, "ga jij het maar eens proberen hem om te zetten van bakboord naar stuurboord". Mijn zoontje trekt en duwt, en hangt uiteindelijk horizontaal aan de stang. "Nee, dat lukt niet hé, daar waren vroeger twee man voor nodig" zegt de gids na twee minuten zwoegen.
We gaan benedendeks, daar vliegen spreeuwen rond die alles volgepoept hebben. "Ga jij maar eens zo'n touw proberen op te tillen, waarmee vroeger het anker werd opgehaald' wijst de gids naar een touw dat als een anaconda opgerold ligt in een hoek, en wit ziet van de poep. Mijn zoontje gehoorzaamd netjes en probeert het touw te pakken, maar dat is even dik als hijzelf is. "jaaaahhh, dat valt nog niet mee hé". Ik hoop maar dat die kleine zijn handen ver van zijn mond houdt totdat we thuis zijn.
Dan komen we bij de kanonnen. "Ga jij met je vader maar eens kijken of je het kanon terug kunt trekken zoals ze dat vroeger deden om bij te laden". Jeetje, nu ben ik ook nog aan de beurt. Vooruit dan maar. Beiden hangen we als ware touwtrekkers achterover. Geen centimeter wijkt het kanon terug. "ja, dat valt tegen hé" zegt de gids na een oneindig lijkende afgang aan het touw, terwijl hij naderbij komt. "Je moet ook wel het goede touw pakken" zegt hij terwijl hij een ander touw net ernaast aanreikt. "Deze was juist bedoeld om het kanon vast te zetten". Lekker dan, al dat zweet voor niks.
We komen op het voordek en het regent. De gids blijft in het deurtje staan "ik heb dit al vaak gezien, gaan jullie maar naar buiten". Daar staat een rode kist met rond gat en een dik touw erin. "Ga jij dat touw maar eens ophalen" zegt de gids vanuit zijn heerlijk droge positie. Het touw hangt tot aan beneden in het water. In de regen begint mijn zoontje meter na meter het touw op te trekken vanuit het gat in de kist. "Ja, trek het maar helemaal binnen" hoor ik achter me vanuit de deuropening. "Pak dat laatste stuk maar eens vast dat op een paardestaart lijkt, weet je wat dat is?" vraagt hij terwijl de kleine man met de paardestaart vol drek in zijn handen staat. "Dat noemen ze het allemanseindje, want hier gingen de matrozen vroeger naar de WC". Ik hoop intussen maar dat hij alle inentingen inmiddels gehad heeft tegen welke ziekte dan ook.
Om kwart over vier komen we uit het schip, het regent hard, de hele werf is inmiddels verlaten, alle toeristen zijn gevlucht. Tsja, is dit nou iets waar je naar toe moet gaan? Hoewel bovenstaande verhaal misschien doet vermoeden van niet, deze rondleiding is volledig op volwassenen gericht. Je wordt overladen met informatie over het schip en de toenmalige bemanning en krijgt echt elk hoekje van dit vier verdiepingen tellende schip te zien. Van mij krijgt het een 9, de gids inclusief, maar ik vind dit soort historie super interessant. Je maakt een reis naar 1628, naar de VOC, naar hoe het toen was om negen maanden op zo'n schip te varen. En je bent er de HELE middag zoet mee :O)
En wat vond mijn zoontje er van? Kort en krachtig vond hij het "stom".
Foto's
