Oh, island in the storm (reisreporters op Ameland)
Friesland
Nederland
Lione Kolsteren
Oh, island in the storm (reisreporters op Ameland)
Je zou het op een digitale community als RR soms vergeten, maar achter de accounts die ons dagelijks zo veel over de wereld laten zien, zitten echte mensen. Niet alleen reiservaringen en reistips worden gedeeld, maar ook lief en leed. En er ontstaan vriendschappen. Waarmee de waarde van RR veel meer is geworden dan alleen het uitwisselen van reiservaringen.
En zo gebeurt het dat half juni vijf reisreporters van het eerste uur samen op reis gaan in eigen land. Margo, Jelle, Grietje, Mireille en Lione en nog drie support acts: Wia (van Jelle), Joop (van Margo) en René (van Lione). Een bont gezelschap, dat voor een lang weekend een heuse ‘villla’ gaat betrekken op het Waddeneiland Ameland. Als dat maar goed gaat…..
De eerste zomerstorm is voorspeld voor dat weekend. Dat hebben wij dan weer. Maar een ware reiziger laat zich uiteraard niets gelegen aan zo’n stormpje. Ameland ligt goed verankerd in de Waddenzee, zo hebben we ons laten verzekeren. In de loop van vrijdagmiddag druppelen de reizigers binnen. Er is appeltaart, what else?, en koffie. Op de veerboot van Holwerd naar Ameland was het druk. Tja, Ameland is nu eenmaal een toeristisch eiland. Maar in dit geval zijn het rugbyspelers en hun fans, die voor een internationaal strandrugbytoernooi naar Ameland komen. Dat rugbyers op zijn zachtst gezegd vrolijke extraverte mensen zijn, zeker in gezelschap, wordt ons op de boot wel duidelijk. Maar als we de boot af zijn, keert de Amelandse rust weer terug als we op weg gaan naar onze villa, nabij het dorpje Hollum.
Eén van de eerste dingen die de echte reiziger natuurlijk doet als hij ergens aankomt is de omgeving verkennen. Maar er zit ook nog een praktische kant aan: er moet proviand worden ingeslagen. De super in Hollum is snel gevonden. Als het gezelschap enige tijd in de winkel is, worden Lione en René gemist. De groep keert terug naar de ingang en zien daar een apart winkeltje aan de zijkant: de slijter. Lione en René worden zoekend en keurend bij het rek Bacardi aangetroffen. Commentaar Lione: “je moet meteen toeslaan. Dit doen we altijd op reis. Een lekker baco’tje ’s avonds hoort er bij en een slijter mag je niet laten lopen. Voor je het weet, kom je er géén meer tegen”. Baco zal een grote rol gaan spelen dit weekend, dat wil zeggen véél Ba en wat minder Co. Het is nog een heel gesjouw om de aangekochte voorraad uiteindelijk naar de villa te krijgen, maar het lukt.
De volgende ochtend wordt er aan het strand een demonstratie gegeven van de paardenreddingsboot. Het is onstuimig weer. Mooi, dat hoort bij zo’n demonstratie. Want wat de Amelanders hier laten zien, is hoe hier in vroegere tijden een reddingboot voortgetrokken door paarden in zee werd gelanceerd, als er voor de kust van Ameland een schip in nood was. De stoere paarden trekken de reddingboot met donderend geweld over het strand en door de branding in zee. Een spectaculair gezicht en bij schepen in nood hoort natuurlijk stormachtig weer. Een realistische demonstratie dus.
Onze Gorke is intussen helemaal lyrisch over de door haar gehuurde elektrische snorfiets. Enthousiast somt ze de voordelen van deze uitvinding op: “je hoeft nauwelijks te trappen en je gaat als een speer vooruit!”. Het is duidelijk dat ze het helemaal gevonden heeft. Fietsen, wandelen, genieten van de weidse landschappen waar de wind nooit afwezig is, bossen, duinen, het kan allemaal op Ameland en we hebben het dan ook gedaan. En de avonden vormen natuurlijk een waar hoogtepunt: de gezelligheid waarvoor je toch vooral komt. Het is duidelijk dat deze groep niet alleen all over the world heeft gezworven, en dus mooie verhalen te vertellen heeft, er wordt vooral veel gelachen terwijl de wijnflessen ontkurkt en de bierflessen ontdopt worden.
Als fotografen hebben we natuurlijk die dag veel geschoten, en het idee ontstaat om een account te creëren op Reisreporter onder de naam A.M. Eland en dan foto’s en tips te gaan plaatsen. Bij deze alsnog dank aan onze altijd begripvolle webmaster, die dit, voordat het account bij ons vertrek terecht werd verwijderd, door de vingers heeft gezien. We plaatsen een foto, en ja hoor, daar komen de reacties al. “Mooi, leuk en welkom op de site!” Hilariteit. 4.6, geen slechte score voor een nieuweling. Dan slaat de meligheid toe. We plaatsen tips. De Fretpot, een grandioze cafetaria in Ballum, een culinair hoogstandje, waar Amelandse krokandellen te krijgen zijn. De volgende tip: ponyrijden voor bejaarden. De stemming stijgt. Sommige RR-ers krijgen door dat hier iets niet klopt, maar de ware identiteit van RR Eland blijft voor de meesten toch nog even verborgen.
Tja, laat. Dat werd het vooral. Erg laat. Als de wijn en het bier op zijn, komt reddende engel Lione met haar geheime wapen: de voorraad Bacardi. Het zijn innemende mensen, deze groep! Zelfs Joop, die doorgaans een stille genieter is, komt helemaal los. En, het moet gezegd: de volgende ochtend om acht uur weer fris en fruitig aan het ontbijt. Die-hards!
Aan het fraaie rustige strand voorbij Hollum liggen de broedplaatsen van veel vogels. Natuurfotograaf Jelle is niet te houden. Met Wia, Lione en René gaat hij er heen. Hij is bijzonder gefocussed op een broedend scholekstervrouwtje. Mevrouw is echter op zijn zachtst gezegd niet gecharmeerd van deze engerd met die toeter op zijn buik en onderneemt de ene na de andere schijnaanval. Uiteindelijk lukt het deze meneer te verjagen, maar die heeft zijn plaatjes dan allang geschoten natuurlijk.
Het was geslaagd, ondanks de regen en harde wind. Vrienden, die elkaar vonden door hun gezamenlijke passie voor reizen, voor de wereld. Het was vooral hilarisch, ontspannend en genieten van de natuur. RR-reizen, weekendjes weg voor enthousiaste reisreporters, het lijkt me een gat in de markt. “Buisman travel, voor wie niet thuis kan blijven”. “Velthuis safari’s”. “Gorke Travel, met een oude bus op pad”. Wie voelt zich nog meer geroepen? Bestemmingen genoeg. Zelf de drank laten meenemen en alles komt goed….
(foto's: Margo en Joop)
Foto's
