Met het nieuwe maandthema in mijn achterhoofd kijk ik toch anders naar de natuur in eigen omgeving.

Ik woon in Den Haag vlakbij de duinen, waar ik regelmatig kom. Als ik daar rondloop heb ik niet echt een safarigevoel, maar ja ik ben nog nooit op safari geweest dus wat is dat gevoel dan?

Het gevoel dat je weet dat er dieren voorkomen en je hoopt dat je ze tegenkomt? En als je er dan een tegenkomt op het smalle pad waar jij net aan het hardlopen ben je graag 1,5 kilometer omloopt omdat je er ECHT niet langs durft? Dat gevoel ken ik wel :-)

In de Haagse Duinen zijn sinds een aantal jaren Schotse Hooglanders uitgezet om bij te dragen in het beheer van het duingebied. Ze eten planten, struiken en bomen, en houden de duinen open en gevarieerd.
Ze zijn niet echt wild te noemen en op gepaste afstand durf ik er inmiddels wel langs maar het is toch altijd prachtig als je er weer onverwachts een (of meerdere) tegenkomt.

Gisterochtend was het een winter safarimomentje. De kou kon de harige hooglanders niet deren, ze staken prachtig af tegen het witte landschap.