Het heeft lang geduurd voor het Haags dialect in geschreven vorm verscheen. Pas toen het Haagse uitgaansblad “Doen” in de jaren ‘80 strips ging publiceren van Marnix Rueb, heeft het een “boost” gekregen. Zijn strips werden zo populair in de kroeg, dat ze werden gebundeld in Haagse Harry 1: Kap nàh!! (1994) en Haagse Harry 2: Niet te Wènag!! (1997) .Marnix Rueb was een striptekenaar/schrijver die in de Schilderswijk is gaan wonen en daar blijkbaar zijn oren en ogen goed heeft open gehouden. Dat resulteerde in de creatie van zijn held. De snel “aangebrande” rondborstige en in glitterpak gestoken Harry is niet agressief, maar er valt ook weer niet met hem te sollen. Zijn wandelingen door Den Haag geven steeds aanleiding tot “maatschappelijk” commentaar op lokaal- politieke en culturele gebeurtenissen en hij neemt graag het voortouw bij het aankaarten van misstanden. Hierin blinkt hij uit met zijn logisch!! denkvermogen en van relativeren moet hij ook niks hebben. Zijn verontwaardiging maakt hij kenbaar in “stadsplat”. Wat men daar van denkt, doet ie af als : “ut záh mén un baut hacheluh”..... Aan de achterkant van het beeld kun je zien wat hij daarmee bedoelt.

Zelfs voor echte Hagenaars is het geschreven Haags plat lastig, maar als je goed kijkt, zie je dat het puur fonetisch geschreven is. Dus als je 'wethàhwàh' gewoon 'hagtop leist' snap je ‘m: wethouder…. Het is eigenlijk zoiets als “kakkuh zondah dâhwe”……Niet zo moeilijk dus……