Als ik zo hier naar buiten kijk met de dichte mist en ik zie mijn foto's van Burano dan wil ik snel weer terug!

De prachtige felle kleuren, daar val ik voor, als je nog niet vrolijk bent dan wordt je het wel op dit eiland!
Deze kleuren blijken een hele logische reden te hebben, namelijk de vissers konden op die manier makkelijk hun huis terug vinden als ze na een nacht op het water in het donker weer thuiskwamen.
Of dit nu waar is of niet, die kleurige huizen hebben in ieder geval door de jaren heen ook op schilders en fotografen een grote aantrekkingskracht uitgeoefend.

In de 16de eeuw werd Burano nog meer bekend door de verfijnde kantproductie op het eiland. De vrouwen die thuis alleen bleven, terwijl de mannen het water op gingen om te vissen, begonnen hun eigen inkomstenbron te creëren door kant van hoge kwaliteit te maken. Uiteindelijk werd kant zelfs een beter verkopend product dan de vis die gevangen werd.

Onder andere Leonardo da Vinci kocht kant van het eiland en gebruikte dit in zijn werken, waaronder in het altaar van de Dom van Milaan.
Al snel werd het kant door heel Europa geëxporteerd.
In de 18de eeuw verminderde de vraag naar het kant en pas in 1872, toen de school voor het maken van kant op het eiland werd geopend, werd er meer kant verkocht.

In ieder geval, op zo'n dag als deze kijk ik naar mijn foto's van dit kleurrijke eiland en denk ik, naar dit eiland ga ik zeker nog eens terug!