Treinstaking in Italie.

Door: Smilingfred

Geplaatst op Oct 27, 2009

Fred Vorstenbosch - De Treinreis van mijn Leven.

Ik was enige jaren geleden in Slovenië, het liep tegen Kerstmis en ik zou met de trein vanuit Triest - Italië terug naar huis reizen.
De taxi leverde me af bij het station, waar het akelig leeg was. Ben ik te laat? Bij navraag op het perron bleek, dat er in Italië een treinstaking was. Balen, hoe moest ik naar huis. Naar het busstation, richting Oostenrijk met de bus, zou dit probleem oplossen, dacht ik. Ik had geen vreemd geld in mijn zak. Ik kreeg toch een buskaartje en stapte de overvolle bus in. Alle gestrande reizigers stonden in de overvolle bus met hun bagage in het middenpad. De bus vertrok voor een rit de bergen in naar zijn eindpunt in Italië. Buiten werd het steeds kouder, het begon te sneeuwen. Bij het eindpunt aangekomen bleek dat nu ook de bussen gingen staken. Ik liep met mijn bagage naar het overvolle station waar vele reizigers tegen de verwarming aanlagen om warm te worden. Ik moest maar afwachten. Plotseling kregen we de mededeling dat de trein richting Oostenrijk zou vertrekken. Ik stapte haastig in de trein, uit de sneeuw van het station in de warmte. We reden verder de bergen in, bij het eerst volgende station stopten we en we moesten er allemaal eruit. Ik stond alleen op dit hoog besneeuwde station, nog geen 10 km van Oostenrijk af, waar geen staking was.
Hoe kwam ik in Oostenrijk? Na een tijd in de nacht gewacht te hebben, kwam er een houttrein vanuit Oostenrijk naar Italië. Ik vroeg de perronchef of ik, wanneer de trein terugging naar Oostenrijk, met deze trein mee mocht. Dat weigerde hij, ik kon in de sneeuw blijven. Even later kwam de locomotief leeg terug. Er werd door de machinist naar me gewenkt. Ik sloop over het besneeuwde Italiaanse perron en de machinist hielp me in de loc. Een keukenstoel was mijn plaats in de loc. Stiekem reden we over de Italiaanse / Oostenrijkse grens heen. Na enkele km stond er een andere loc voor mee klaar en ik mocht van de ene loc naar de andere overstappen. Deze loc reed tot 5 km voor het centraal station Villach Oostenrijk. Op het voorstation van Villach werd ik door de personeel opgewacht. Kijken of ik iets kan regelen, vertelde de opzichter mij. Ik had het koud, het sneeuwde en het kon nog wel even duren. Aangeraden werd om naar de rode bar te gaan, gelegen aan de achterzijde van het station. Ik klopte aan, er werd opengedaan door een hoogblonde - opvallende dame. Het bleek dat ik in een huis van plezier was aangekomen. Ik vertelde de dames dat ik geen geld had en alleen maar dorst en honger en zeker geen behoefte had aan andere services. De dames brachten me gratis voedsel en veel drank. Ik vertelde mijn ervaringen van deze treinreis en ze hadden medelijden met mij. Na gegeten en gedronken te hebben, riep de perronchef mij. Hij had geregeld dat de sneltrein van Ljubljana naar Innsbruck, tegen de regels en spoorboekje in, nu wel even een (technische?) stop speciaal voor mij maakte. Ik stapte snel in. De trein had nog geen minuut hier stil gestaan, en ik was onderweg naar huis, naar de Kerst. Wat een reis!

Fred Vorstenbosch