Napels, je houdt ervan of juist niet. Een drukke, hete, hectische, soms smerige stad die zich uitstrekt over verschillende heuvels. Via smalle, kronkelige, smoezelige steegjes met vrolijk gekleurde maar vervallen huisjes, kom je op de mooiste plekken. Zoals dit rustige terras even buiten het historisch centrum. De havenstad heeft een brede boulevard met prachtige eeuwenoude palmbomen, die in schril contrast staan met de slecht onderhouden regeringsgebouwen. Napels geeft mij een heerlijk melancholisch gevoel. Vergane glorie, maar tegelijkertijd een besef hoe machtig, rijk en invloedrijk deze stad moet zijn geweest. En dan zo'n zonsondergang: Ik hou van Napels.