Roadtrip Italië 2011 Part 6: Gardameer & Milaan
Gardameer
Italië
Mandyvanhouten
Roadtrip Italië 2011 Part 6: Gardameer & Milaan
En weer leken we in een hele andere wereld te belanden. Ons hotel lag hoog in de bergen bij het plaatsje Saló (aan de westkant van het Gardameer). Wat een adembenemend uitzicht op de (steile!!) weg naar boven. We zaten in een lief familiehotel, met nog lievere kamers. Wij hadden de paarse lavendelkamer met muurschilderingen, paarse gordijnen en een krakende vloer. Geweldig! Het plaatsje Saló ademt een heel andere sfeer. Decadent is het goede woord. En zo voelden we ons ook toen we aan de kade een cocktail en een biertje bestelden. Het uitzicht op het meer en een paar dobberende zeiljachten maakte het plaatje compleet. We kwamen helemaal bij van de afgelopen dagen die best wel heftig waren. Maar in de namiddag ging het er hier ook heftig aan toe. Het meer werd onstuimig en golven klapte kapot op de kade, wat voor een spectaculair schouwspel zorgde. Peer liet zich als een blij kind overspoelen door de golven en het was supergrappig om te zien hoe nietsvermoedende voorbijgangers verrast werden door diezelfde golven. Toen het meer eindelijk wat rustiger werd zijn we bij een heel duur restaurant gaan eten. We wilden één keertje echt luxe dineren en waar kon dat nou beter dan hier? We hebben overheerlijk gegeten en genoten van de liveband die speelde en de kakkers die voorbij struinden. Wat een volkje hier zeg. Polo’tje over de schouders geknoopt, zonnebril in het haar, bootschoentjes. En veel ‘desperate housewives’.
De tweede dag reden we naar het naastgelegen plaatsje waar een strand (lees: ministrook met kiezels en keien) was. Gelukkig grensde aan het kiezelstrand een groot stuk gras, wat een stuk aangenamer lag. We hebben maar kort gezwommen in het meer, want het was best koud en die verdomde keien waren niet echt aangenaam voor je voeten. Nee, qua ‘zee’ en strandvakantie vonden we het Gardameer niet zo geschikt. Qua luxe absoluut wel. ’s Middags dronken we een kopje thee in een vijfsterrenhotel, met de mooiste wc die ik ooit heb gezien. Voor het eten gingen we weer naar dezelfde tent waar we gister een cocktail dronken. We hebben nog geprobeerd om een boottour te doen, maar dat scheen onmogelijk te zijn. Je moet een eigen boot hebben of je moet er één huren, maar geen georganiseerde tours helaas.
And last but not least: modestad Milano. Maar eerst de auto weer inleveren, wat nog een heel gedoe was. We gaan het wel missen hoor. De auto, de vrijheid en het touren. Maar ja, aan alles komt een eind. We pakken de bus naar het hotel. Wat een teleurstelling vergeleken bij de kamers die we eerder hadden. Een sfeerloos, pauper geheel met uitzicht op een binnenplaats die dient als vuilstort. Goed, we verwachtte ook niet veel van het goedkoopste hotel van de reis. Op naar de binnenstad. We stappen uit bij de metrohalte Duomo. Boink! Daar staat hij: de Duomo Santa Maria Nascente oftewel de dom van Milaan. Eén van de grootste katholieke kerken van de wereld. Ineens schrikken de duizenden duiven ergens van. Ze stijgen op en zweven rondjes op het plein. Een magisch gezicht. We steken de Vittorio Emanuelle II in. Een chique hal met alle grote merken op een rijtje. Prada, Gucci, Louis Vuitton en noem het maar op. We draaien een rondje op een mozaïeken stierenbal, want dat brengt geluk en struinen langs de te dure tassen en kleding die we absoluut niet kunnen betalen. Even langs de Ferrari-store en schoenen passen bij de Zara. Nog steeds te duur. Oeh een bruidswinkel, even wegsmelten. Helaas, weer te duur ;) Dan maar een BK’tje (Burgerkingetje). Ze hebben hier trouwens geweldige straatartiesten. Een Aziatische man maakt van winterpenen en bieten allemaal diertjes. Vader en zoon spelen viool en zingen klassieke muziek. Een tekenaar schetst een levensecht portret van Harry Potter. Ik kan er uren naar kijken. Pirmin wat minder lang haha. Hij wilde ook nog graag naar het voetbalstadion van AC milaan. Zo gezegd, zo gedaan. We waren de enige, heel apart. Maar het lag dan ook best afgelegen. ’s Avonds hebben we lekker saampjes een film gekeken op de hotelkamer.
En dan is het toch echt een – triest – feit: de laatste vakantiedag van onze toffe roadtrip. De koffers volgepropt (met voornamelijk souvenirs) staan al klaar in de lobby. Het laatste hotel is betaald. We hebben nog een paar uur voor we naar het vliegveld moeten. We strijken neer op een terras vlakbij ons hotel en bestellen allebei onze laatste pasta. De tijd vliegt voorbij als we kletsen over al onze avonturen en het is tijd om de koffers op te halen.
We hebben gelachen, een klein beetje gehuild, maar bovenal verschrikkelijk genoten tijdens dit avontuur. Dit is een onvergetelijke reis voor ons. Ik weet zeker dat we hier regelmatig met veel geluk aan terug gaan denken. Wat een heerlijk land! Arriverderci Italia!
Foto's
