Maartthema: Bustoerist
Italië
Europa
Gerrit-Gaspedaal
Maartthema: Bustoerist
Proloog
Het is augustus 2005 en ik bevind me in Eindhoven. Om precies te zijn op de parkeerplaats van zwembad 'De Tongelreep', bij menigeen beter bekend als het Peter Langhout nationale busreizigers op- en overslagdepot. Ik ben net terug overgeslagen. Italië 2005 zit erop… God/Dio-zijdank.
In het bijzijn van twee solide getuigen die mij voortaan moeten gaan behoeden voor experimenten als deze, en op die manier gelijktijdig hun vriendschap kunnen bewijzen dan wel behouden, zweer ik plechtig nooit meer een busreisstedentrip te gaan doen.
Inclusief dikke klodder spuug tussen m'n rechter wijs- en middelvinger door. Voor de zekerheid.
Drie weken daarvoor
Opstappunt Centraal Station Breda (de parel van het zuiden), 06:15 uur, geen koffiepunt open en de bus is een half uur te laat. "Môgge chauffeur, lekker geslapen?" Een licht bromgeluid gaf aan dat dit gelijk onze laatste verbale communicatie betekende.
Depot Tongelreep Eindhoven, 08:30 uur. De mevrouw die volgens mij daarvoor nog bij de toiletten zat (€0,30) schenkt weliswaar erg stijlvol m'n kleine koffiekopje voor iets meer dan de helft vol (€ 1,80) maar kan de kwaliteit daarmee niet compenseren. Cafeïnegebrek wint het van de smaak maar van m'n tweede gratis bakje zie ik toch maar af.
Tijd om te verzamelen (09:30 uur) en kennis te maken met de bus en degene die de komende drie weken bepaalt wie daar waar wanneer en hoe laat uit mag/moet en wie daar waar wanneer en hoe laat weer terug in moet zijn (Roger). Tijd ook om kennis te maken met degenen die de komende drie weken m'n humeur al dan niet bewust gaan beïnvloeden (kom ik nog op terug) en tijd om te zorgen dat ik een mooi plekkie bij het raam bemachtig (= gratis tip). Want... gewoontedieren als we zijn... dat eerste plekkie wordt per definitie jouw vaste busstek. Spontane frivole roulatiesystemen worden niet geapprecieerd noch geaccepteerd. Mijn uitleg dat de plaatselijke FC van de Catalaanse hoofdstad daar best wel een beetje veel succes mee heeft, wordt niet begrepen.
Gelukkig voor de groep kon iedereen het al vóór Keulen vrij aardig met elkaar vinden. De in verhouding hoge kwaliteitskoffie kon daardoor van hand tot hand naar achter, soms hilarisch vergezeld van een briefje met daarop transportkosten vermeld (€ 0,25) of de tekst "Nu moet je een liedje zingen!" en een smileykrabbeltje om aan te geven dat de volledige tekst de afzender nooit kwalijk genomen mag worden ;-).
Ik kan er niet precies de vinger op leggen maar op een bepaald moment ontstond een soort van groepsmomentum. In het kort gezegd: ineens werd álles samen gezellig. Klinkt geweldig maar op één of andere manier wordt er dus unaniem (min 1) besloten om ook echt álles samen te gaan doen en die basis als 'gezellig' te bestempelen. Gezellig samen liedjes zingen in de gezellige bus (hij was maar een clown), gezellig samen ontbijten (waarom heet het eigenlijk ONT-bijten?), gezellig samen lunchen (pasta), gezellig samen dineren (was inclusief, en ik snapte al vrij dat de prijs-kwaliteitsverhouding doorsloeg naar het kwaliteitsgedeelte...althans... het ontbreken daarvan dan), gezellig samen dezelfde foto's van elkaar (laten) maken, gezellig samen dezelfde kanten oplopen, gezellig samen op hetzelfde gezellige terrasje gezellig zitten doen (liedjes zingen). Vermoeiend. En alles lijkt 38 keer zo lang te duren als 38 gezellige meningen moeten resulteren in samen iets gezellig doen.
O ja… eh... Italië was mooi. Erg mooi. Prachtig zelfs. En in een bepaald opzicht, als je je er op instelt, is zo'n busreis zo gek nog niet. Je geeft je over, volgt het gebaande paadje en je krijgt een redelijk mooi standaardprogramma voorgeschoteld met diverse highlights. In mijn geval Florence, San Marino, Venetië, Rimini, Ravenna en nog wat durpkes er omheen. Ik was erg blij met m'n zonnebril en m'n mp3 speler. Súperuitvinding om je zintuigen (behalve de neus dan...) af te sluiten van de gezellige buitenwereld die mede-bustoerist heet.
Epiloog
Helaas voor jullie zat ik nog in m'n pre-digitale fotoperiode. Dat scheelt niet alleen zo'n tweehonderd foto's per dag maar heeft ook als gevolg dat je er wel voor waakt om tenenkrommende kiekjes en shotjes te maken van gezellige situaties als boven beschreven. De groepsfoto met bus heb ik dus ook aan me voorbij laten gaan. Graag uw begrip daarvoor.
Kleine genoegdoening cq. overwinning: zes uur lang op een kaal verlaten industrieterrein samen wachten terwijl de bus gerepareerd wordt (kapotte gaskabel), werd niet als gezellig beschouwd… (o;
(en dan heb ik toch nog een kleine cliffhanger: de foto's volgen later… zodra m'n scanner weer gezellig doet wat ie hoort te doen…)
(update 04.03.12: zie foto's)
Foto's
