Vulkaanuitbarsting

Door: Kellybaetsen

Geplaatst op Jul 14, 2011

CNN en BBC zijn op de televisie ver te zoeken waardoor we gedoemd zijn naar het IJslandse nieuws te kijken. Al zappend zien we een vulkaanuitbarsting voorbij komen en verbaasd kijken we elkaar aan. Het zal toch niet....
Aangezien het IJslands ons niet zo ligt halen we onze schouders op, zetten de televisie uit en gaan slapen. Dat valt nog niet mee aangezien ik voor de vierde nacht op rij wakker wordt om 4.00 uur, heilig ervan overtuigd dat het al 7.00 uur zal zijn. Dat blijkt niet het geval te zijn ondanks het feit dat het buiten hartstikke licht is. Ik probeer mijn oogmasker uit maar gooi die net zo snel weer over mijn bed heen want er zit iets op mijn ogen dat er niet thuis hoort.

Als mijn wekker gaat bedenk ik me dat het vandaag vulkanendag is. Vandaag gaan we onder andere naar Eyjafjallajokull. Na het ontbijt blijkt dat die vulkanendag wel erg letterlijk is. De vulkaanuitbarsting van de televisie is helaas werkelijkheid want Grimsvôth heeft de hik gekregen, een flinke hik welteverstaan.
Eenmaal onderweg blijkt dat de vulkaanuitbarsting erger is dan die van vorig jaar en dat er een grote kans is dat we overmorgen niet kunnen vliegen. Tja, shit happens!
In gedachte zie ik mezelf mijn baas al bellen met de mededeling dat er niets anders op zit nog een aantal dagen extra vakantie te vieren in IJsland. Tja, ik weet het, erg vervelend allemaal.
Sorry baas, ik kan er ook niets aan doen, overmacht!

Voordat ik dat gesprek kan gaan voeren gaan we vandaag eerst richting het oosten, richting vulkaanuitbarsting.
Via Eyrarbakki komen we aan bij de vulkaan met die onmogelijke naam, Eyjafjallajokul (Aye-ya fyah-dla jow-kudl).
Menig nieuwslezer (wie niet) heeft deze vulkaan vorig jaar vervloekt, zich afvragend waarom er in hemelsnaam niet een vulkaan uit kon barsten met een makkelijkere naam. Jan de Hoop & Co zal menige uren spraaktherapie hebben gehad in de hoop deze naam enigszins fatsoenlijk over de lippen te krijgen tijdens het nieuws. De uitspraak van deze vulkaan haalde net zo vaak het nieuws dan al die duizenden gestrande reizigers. Na vele mislukte pogingen waarbij menig nieuwslezer een zenuwinzinking nabij was kwam daar de redding, E15 (15 letters beginnend met een E). Probleem opgelost!
Ik heb deze week ook al meerdere pogingen gedaan maar kom nog steeds niet verder dan Ejafjallalalalalala…

Gelukkig stonden er naast alle vulkanen ook nog andere natuurwonderen op het programma namelijk Seljalandfoss en Skogafoss. Deze immense watervallen vallen maar liefst 60 meter naar beneden. Erg indrukwekkend en een leuke afwisseling tijdens deze grijze dag die hoofdzakelijk in beslag wordt genomen door….juist ja….de vulkaanuitbarsting.

Eindstation van deze dag is het kustplaatsje Vik. Dagen kijk ik hier al naar uit want hier zouden de bekende papegaaienduikers zitten!!! Terwijl ik met een vreugdedansje de bus uit wil huppelen, word ik tegen gehouden door onze buschauffeur. “Don’t go outside without a mask”. Pardon!? Ik krijg een afzichtelijk zustersmaskertje toegeworpen en wordt gevraagd met masker het strand op te lopen. Een vreemdere strandoutfit kan ik me niet indenken. Terwijl ik me op mijn paasbest verkleed stap ik de bus uit zie hoe ontzettend mistig het buiten is. Mijn ogen beginnen te prikken, ik krijg een benauwd gevoel en mijn keel begint te prikkelen. Het is echt menens hier. Met 9 man sterk wandelen we als zusters het strand op in de hoop papegaaienduikers te spotten. Een vreemder gezelschap heb ik nog niet eerder op een strand gezien. Na 30 minuten geven we het op. Er is geen papegaaienduiker te bekennen ondanks dat het wel het goede seizoen is. Het koude weer en de uitbarsting gooien letterlijk roet in het water.
Omdat de wegen na Vik zijn afgesloten besluiten we terug richting Reykjavik te rijden maar niet voordat we een bezoek hebben gebracht aan de Solheimajokull gletsjer.

Je voelt duidelijk het verschil met Vik en we hoeven onze maskers gelukkig niet op. We bereiken de gletsjer die er dankzij de aswolk zeer grauw bij ligt. Ik had gehoopt de gletsjer op te wandelen maar onze buschauffeur is meedogenloos, we mogen er niet op. Halsreikend kijken we naar boven naar iets waar we niet naar toe mogen, balen.
Terwijl we terug naar Reykjavik rijden zien we het opklaren en eenmaal terug ziet het er helder uit in Reykjavik.
We hebben goede hoop dat we misschien toch overmorgen kunnen vliegen maar gedurende de avond zien we aswolk Reykjavik naderen. Misschien toch alvast mijn baas bellen?