IJsland langzaam...
IJsland langzaam...
Langzaam, langzaam, alsof het beeld vertraagt.
De lijnen scherper, ongevraagd.
Van schim tot silhouet, een duidelijk contour
Daar wil ik zijn roep ik heel stoer
De zeegeur dooft, het land trekt open
Poedersuikerbergen waarop ik wil lopen
Langzaam, langzaam, als het schip omarmd wordt
Door steile wanden van de fjord
Vaar niet te snel, ik wil blijven dromen
Hoeveel moois gaat er nog komen?
Het water klettert, maakt een wilde dans.
Land van IJs, je hebt sjans
Als ik langzaam, langzaam, verliefd mag zijn
Jij heel groot, je maakt me klein
Land van IJs, bijna raak ik je flanken aan
Scherpe wind, een lach, een traan
Doch warm van binnen, verheuging groot
Schoonheid raakt, maakt alles dood
Zo wil ik me blijven voelen, koud of niet.
Wat is kilte als je dit ziet?
Langzaam, langzaam, meer huizen met kleuren
Een vissersdorp met al zijn geuren
De boot moet draaien toont jouw haar rug
Maar je weet al lang, ze komt weer terug
Mijn ongeduld groeit doch in alle rust
Als ik straks IJsland heb gekust
Weet ik langzaam maar zeker wel
Langzaam, langzaam was veel te snel.