Tijdens een weekje Ierland bleven we een nacht in Waterford (Iers: Port Láirge). Aanvankelijk vond ik het niet zo’n spectaculaire plaats, maar zo maar wat wandelend door de stad kreeg ik toch steeds meer een voorstelling van hoe het er vroeger uit gezien moet hebben. De stad ligt aan de rivier de Suir die hier samen komt met de Barrow en de Nore en dan een breed bevaarbaar estuarium vormt. Deze brede riviermonding was voor de Vikingen een toegangsweg en veilige haven, zij stichtten de stad. In de 12e eeuw nam de koning van Leinster met hulp van “Strongbow”, de Engelsman Richard de Clare, de stad in, het begin van de Britse overheersing van Ierland. In de middeleeuwen was Waterford de tweede stad van Ierland na Dublin. In de 18e eeuw was het een bloeiende havenstad door de handel met Newfoundland. De Vikingtijd en middeleeuwen vind je terug in de zogenaamde Viking Triangle. Als je dan nog wat verder met de bocht van de rivier mee wandelt proef je, tussen de nieuwbouw, uit de structuur van de wijk, informatiebordjes, oude muren, kades en bruggetjes, en enkele oude pakhuizen toch nog iets van de sfeer van de 18e eeuw, toen hier schepen gebouwd werden en uitgerust voor de vaart op Newfoundland (Canada). Je ziet hier ook dat de riviermonding een getijdenrivier is (het is nu laag water).