In Lovely Memory....

Door: Dianethone

Geplaatst op Nov 29, 2017

Het roestige hekje zwaait knarsend open, de onaardse stilte valt als een deken over mijn schouders, de hoge Keltische kruisen steken zwart af tegen de ondergaande zon, kruis en zonnewiel met mekaar vergroeid. 

Het nieuwe en het oude geloof verenigd.

 Licht en behoedzaam zet ik mijn voeten neer, ik wil de doden niet storen.

 Toevallig hier voorbij gereden en gestopt, het vergane kerkje had mijn aandacht getrokken, het lag daar, temidden van de oude grafstenen, ontmanteld, de toren als bewaker van de graven. Het dakloze gebouw als vuilnisbelt voor de afgedankte verkleurde plastic bloemen en verlepte planten.

 Ik lees de opschriften : "In Lovely Memory..."bekijk de datums en ontdek verwonderd dat er op sommige heel oude grafstenen verse bloemen zijn neergelegd.

 De stilte is tastbaar en de sfeer vredig tot ik onverwacht over mijn schouder kijk en in een flits een hevig gevoel van angst ervaar...Een groepje kruisen, ietwat afgelegen, lijkt de oorzaak. Een flard muziek "Nacht op de kale berg" speelt door mijn hoofd....Verdorie...ik geloof toch niet in dat soort dingen...? Maar voor ik erover kan nadenken is het weer weg en de sfeer terug vredig.

 Ik maak nog een paar plaatjes en ga weg.

 Het hekje snerpt een krijsend :" See you again?"

 Ik sta terug op straat en maak de bedenking dat ik beter minder zou rondlopen op vergane kerkhoven. Een mens krijgt er rare gedachten van ! 

Mystiek Ierland...toch een beetje spooky??