Lewis, magisch eiland
Schotland
Groot-Brittannië
Willemien
Lewis, magisch eiland
Mijn autoroute: Lewis een magisch eiland.
Een reis door de Schotse Highlands is niet af als niet een paar van de mooie eilanden voor de westkust worden bezocht. Het bezoek aan één van die eilanden wil ik in dit blog beschrijven. Het heeft een bijzondere indruk op ons gemaakt. Het eiland Lewis, één van de Outer Hibrides.
Als we in de haven van Ullapool op het mainland van Schotland aankomen zijn we verrast door de vele witte huizen. We nemen onze indruk in het Caledonian hotel. Een fraai wit stijlvol bouwwerk dat al jaren dienst heeft gedaan. ’s Morgens staan we vroeg op en ontbijten op z’n Schots. Toast met eggs, bacon en worstjes. De black pudding sla we over. Dat is toch net iets teveel voor reizigers van het continent. De sfeer van jaren terug is ook binnen aanwezig, alsof de klok in dit hotel heeft stil gestaan.
We gaan naar de parkeerplaats om de veerboot naar het eiland Lewis te nemen. De boottocht zal 3,5 uur in beslag nemen. Als we onze tickets aan het loket afhalen is het druk. De veerboot heeft de vorige dag niet gevaren. Teveel wind. Gelukkig vaart de boot nu wel want we hebben ons logies op het eiland al geboekt. Nauwelijks hebben we onze auto aan boord gestald of de boot vaart al: stipt op tijd. Hoe zou het de vorige dag zijn geweest toen er “teveel” wind was. We blazen bijna van het dek af en zoeken ons heil binnen. Het is goed merkbaar dat we op de Atlantische oceaan zijn. Het schip duikelt over de golven. Mensen om ons heen worden bleek en de zeeziekte slaat bij het grootste deel van de passagiers toe. Ook wij ontkomen er niet aan. Grauw en ellendig. Een bijzondere ervaring.
Na aankomst in de haven van Stornoway op het eiland Lewis zijn we meteen weer genezen. Nu met zoveel wind rijden we met de auto meteen over een single track road naar de meest noordelijke punt van het eiland, het dorpje Port of Ness en de bakstenen vuurtoren Butt of Lewis. Als een wachter staat de massieve rood bakstenen vuurtoren op de klif. De plek is de moeite waard. Huizenhoge golven spatten uiteen op de klif. Het geluid van het water is oorverdovend. Alleen de krijsende zeemeeuwen weten het te overstemmen.
In tegenstelling tot de meeste Hibriden is Lewis vlak Het landschap is bizar mooi en voor het grootste deel bestaat het uit veengronden. Er valt een druilerige regen. Dat past bij het eiland. Niet erg. Als de zon af en toe het landschap beschijnt worden allerlei kleuren versterkt zichtbaar en omdat de zomer al op zijn eind loopt zijn het overwegend bruintinten. Overal grazen schapen, witte schapen met zwarte koppen en poten: de Scottish blackfase.
Eén van de meest magisch plekken in het centrum van het eiland bij het dorpje Callanish is het “standing stones complex”. Drie 3000 jaar oude steencircels liggen op loopafstand van elkaar.
De grootste groep bestaat uit 47 standing stones. De stenen in het midden vormen een circel en verder staan de grote stenen in alle windrichtingen als een Keltisch kruis.
Het is niet bekend welk volk deze bijzondere spirituele plekken creëerde. Maar ik voel een bijzondere spanning als ik tussen de stenen sta. Werden ze gebruikt om de bewegingen van de maan te registreren…………? Archeologen hebben er op gestudeerd om te achterhalen waarom deze steencircels werden gebouwd, maar zeker weten zullen we het waarschijnlijk nooit. Steencircels zijn op veel plaatsen ontwikkeld. Stonehenge, Callanish, maar ook in Portugal en zelfs in Ethiopië hebben we ze bezocht! Een bijzonder en universeel verschijnsel.
Drie dagen blijven we op het eiland voordat we verder reizen naar het eiland Sky. Achteraf te kort. Vanaf het eiland zijn trips mogelijk om walvis- en dolfijnenexcursies te maken.
Ik kan jullie collega reisreporters een reis door Schotland en over de Hebriden aanbevelen. Bezoek dan zeker dit bijzondere eiland met zijn magische uitstraling
Foto's
