Bijzondere ontmoeting met een van de meest bedreigde zeezoogdieren ter wereld.
Zakynthos
Griekenland
Yuri
Bijzondere ontmoeting met een van de meest bedreigde zeezoogdieren ter wereld.
„Zakynthos, ... is dat niet een Grieks eiland?” vraag ik mijn vriendin na het zien van een leuke aanbieding van ons reisburo. Even googlen… dat ziet er leuk uit; typische witte huisjes, azuurblauw water, mooie rustige stranden en duikmogelijkheden. Mijn interesse als liefhebber van Grieks eten, de natuur en duiken was gewekt. We waren beiden toe aan een relax vakantie en ons ‘romantisch’ hotelletje in het centrum van het dorpje Argassi was dus snel geboekt.
Een paar maanden later kwamen we vol verwachting aan op het vliegveld. Na transport met een toeristenbus werden we als een van de laatste ergens ver buiten het centrum langs de weg gedropt waarna de Belgische jongedame van de reisorganisatie wees naar een gebouw en weer snel in de vertrekkende bus verdween. We dachten een relaxed en luxe hotel te hebben, maar het zwembad van 2 bij 3 was zo vies dat je de bodem niet zag en onze vochtige kamer met doorgezakt bedje zat vol met schimmel en ongedierte. De douche produceerde vooral koud roestig water. Nu ben ik wel wat gewend, maar we boekten geen backpack vakantie maar een luxe vakantie.
Na een kort nachtje en na veel vijven en zessen lukte het via onze, overigens inmiddels failliete, reisorganisatie om te verhuizen naar een supergoed hotel in het centrum. Ik hoefde Alberto Stegeman van het programma “Red mijn Vakantie” gelukkig niet te bellen en onze vakantie kon beginnen! Dezelfde dag nog huurden we een paar mountainbikes en gingen bij 34 graden het verrassend bergachtige eiland verkennen. Naast supermooie natuur, rustige baaitjes en overheerlijke yoghurt met honing heb je er ook een klein druk Engelse gedeelte vol met dronken halfnaakte pubers. Dit laatste herken je van verre en is eenvoudig te vermijden.
Al snel vond ik ook een degelijke duikschool verheugde me op het onderwaterleven. Helaas was duiken met de op dit eiland aanwezige schildpadden (!) niet mogelijk omdat die vreemd genoeg vooral rondzwemmen in het toeristische gedeelte tussen de speedboten en waterfietsen. Maar het duiken klonk veelbelovend vanwege de vele grottenstelsels onderwater. Er bevindt zich zelfs een grot met melkachtig thermaal zwavel- en fosforhoudend water. Dit zou goed voor de gezondheid moeten zijn, maar volgens mij was het vooral slecht voor de duikuitrusting en toen ik bij het uitnemen van mijn ademautomaat water in mijn mond kreeg proefde en rook ik vooral een mengsel van zure melk en rotte eieren. Stoer was wel dat we die grot van onderen inzwommen via een ingang op maar liefst 30 meter diepte via een tunnel vol met garnalen en vervolgens naar het wateroppervlakte in de grot opstegen waar blijkbaar niets vermoedende dagjesmensen dobberden om te genieten van het warme water en de stalagmieten. Die kregen de schrik van hun leven toen ze opeens iets onder zich voelden en vlogen letterlijk het water uit.
Onze grootste verrassing moest echter nog komen. Toen we de laatste tak van het grottenstelsel wilden verlaten schrok ik van een grote donkere gedaante van dik 2 meter die vlak voor de uitgang, zwevend tegen het plafond, lag te slapen. Het bleek een rob te zijn, om precies te zijn een Mediterrane Monniksrob, een mensenschuw zeeroofdier uit de familie van de zeehonden. Het is een van de meest bedreigde zeezoogdieren ter wereld: de populatie bestaat uit slechts 350-450 dieren en ze leven erg verspreid over de Middellandse zee en aan de westzijde ook net daarbuiten. Ze kunnen ruim twee-en-een-halve meter lang en dik 300 kilo zwaar worden. De kleur van dit bijzondere dier kan zeer variëren, van zwart tot zilvergrijs. Over de voortplanting is weinig bekend. Waarschijnlijk zijn de mannetjes polygaam en de jongen worden over het algemeen in grotten geboren. Voornamelijk door ziektes, verstoring en bejaging zijn ze zo ontzettend met uitsterven bedreigd. In gevangenschap hebben alle pogingen om ze te fokken gefaald.
Natuurlijk hadden we geen keus en we moesten onder het dier door om uit de grot te komen. Gelukkig vergat ik niet een foto te maken (zonder flits natuurlijk) in het bijna donker. Terwijl ik eronderdoor zwom werd hij toch wakker! Ik wist niet hoe snel ik de kleine ruimte moest verlaten want je wilt als duiker geen probleem krijgen met een wakker wordende volwassen Monniksrob. Toen ik uit de grot was liet hij even zijn kop zien en verdween daarna weer in de grot. Om het dier niet te verjagen, ze zijn immers erg mensenschuw, mochten we niet bij de grot blijven maakte mijn duikgids duidelijk. Eenmaal uit het water begreep ik dat ze hem de afgelopen jaren elk jaar enkele malen hadden gezien of gehoord (ze maken een hard klikkend geluid) maar nooit van zo dichtbij en nooit in een grot. Wat een geweldige ervaring, ik krijg er nog steeds kippenvel van als ik er aan denk!
Foto's
