Mooi Karpathos...
Karpathos
Griekenland
Riennavaplus
Mooi Karpathos...
Eind vorige week terug gekomen van Karpathos.
Karpathos is gelegen in de Dodecanesos, onderin de archipel van Griekenland.
kaart
Ondanks het feit dat we sinds een paar jaar de smaak van de “meer verre” reizen te pakken hebben, "moeten" we eens per jaar naar Griekenland.
Tja, waarom?
Karpathos is een heerlijk ruig eiland met op sommige plekken een vaak surrealistisch landschap met voornamelijk steen.
Steen in allerlei kleuren: rood, geel en wit met hier en daar bosjes groen, beige en bruin, of een enkele boom die gevormd is door de altijd aanwezige wind (goed surf-eiland).
Voor de rest water, veel water. Helder water varierend van azuurblauw tot diep donkerblauw. Zowel land als zee is dan ook nog gevoelig voor zon & schaduw zodat ieder weerstype zijn eigen charme heeft… zelfs bewolkt.
Na aankomst eerst genoten van het uitzicht vanuit ons appartement, dat uitkeek over de haven van Karpathos-stad (Pigadia).
Altijd weer verbazingwekkend hoe de kleur van het water verschilt met de onaangenaam ogende massa hier aan onze kusten, je waant je direct op vakantie. Te samen met de onbewolkte lucht een aangename binnenkomer.
Het weer dus heerlijk warm, een zuidelijke bries, heel goed vol te houden allemaal. Temperatuur nog zo rond de 25 graden.
Zoals gewoonlijk na een korte Siesta op zoek naar een fiets- en autoverhuur.
Maar in plaats van het gebruikelijke ’blokkendoosje”, kwamen we thuis met 2 scooters.
Een gedenkwaardig moment omdat het de eerste keer was sinds 1987 dat Michael zelfstandig een motorvoertuig bestuurt sinds het behalen van zijn rijbewijs. Helaas konden we het niet vieren met een Ouzo ;-)
Na een paar beginnersfoutjes (het proberen weg te rijden terwijl het ding nog op de standaard stond en het naar beneden rijden met de engine uit en alleen remmen wat resulteerde in 2 scooters die niks meer deden en we vervolgens kilometers naar de verhuur moesten lopen) is het de hele vakantie goed gegaan. Op 1 uitstapje na naar Olympos (wat alleen via een onverharde weg te bereiken was met een 4WD) hebben we alles met de scooters gedaan. Af en toe met knikkende knieen en zweet in de handen want een begrenzing zat er niet op de dingen, 80 km haalden ze gemakkelijk en dat voor 50 cc. Op vleugeltjes zoefden we het eiland over ;-)
En niet onbelangrijk: scooters hadden een tank van 5 liter en voor zo'n 3 a 5 Euro konden we elke keer het halve eiland rondrijden.
Olympos was de meest traditionele en tegelijk meest afgelegen nederzetting op het eiland. Het dorpje is gelegen in het uiterste Noorden van het eiland en was tot voor kort helemaal niet bereikbaar via de weg. De enige verbinding met de buitenwereld was de haven van Diafani van waaruit een 6 km asfaltweg het dorpje met de haven verbindt. Dankzij de jarenlange isolatie worden de tradities in dit dorpje nog hoog in het vaandel
gehouden en lopen de bewoners nog in traditionele klederdrachten rond. Tegenwoordig ligt er een slingerende slechte weg langs de bergwanden en was dit prachtige dorpje ook voor ons per 4WD te bereiken.
De andere dorpjes op het eiland zijn opgebouwd uit witte vierkante huizen en liggen her en der tegen de bergwanden aangeplakt. Het deed ons erg denken aan het zuiden van Spanje. Ook staan er overal kerkjes. Op de meest onbereikbare plaatsen zie je prachtig witte kerkjes staan met mooie daken. Binnenin een waar feest van iconen, mooie meubelen, prachtige byzantijnse gezangen en de geur van mirre… hetgeen je direct rustig maakt. De kerkjes zijn particulier en zijn gebouwd door de rijkere families.
De noordelijke kust bestaat uit schattige dorpjes waarvan zeker Lefkos en Mesohori ons zijn bijgebleven. Dorpjes van een paar huizen met hun bewoners die leven van de visvangst en de toeristen. Prachtig gelegen in baaien met azuurblauw water.
De traditie om een mountainbike te huren zagen we dit keer vervliegen omdat op heel het eiland geen fiets te huren was. Later begrepen we waarom.... slechts een klein stuk rechte weg; de rest van het eiland (te) steile klimmen en afdalingen. Voor Michael een peuleschil (die fietst gewoon met 20 kg bepakking de Mont Ventoux op;-) maar voor mij niet verstandig. Rooie kop, chagrijnig, mopperen en vervolgens een staking. Wat dan weer niet goed is voor je relatie blablabla.... dus dit keer ook op 2 wielen maar dan electrisch.
We hebben het eiland zo’n beetje de hele week voor ons zelf gehad omdat het de laatste week was, na ons kwam nog 1 vliegtuig aan met een verdwaalde toerist en daarna was het finito tot april.
--- WORDT VERVOLGD ---
Foto's
