Athene here we come (2)
Athene
Griekenland
Pdanielse
Athene here we come (2)
Athene here we come (510 km.)
We staan zoals altijd vroeg op. Afkicken van het vroege opstaan in Nederland is er niet bij. Dat lukt gewoonweg niet. We ontbijten en Helen neemt Griekse yoghurt met honing, een favoriete lekkernij. We rekenen af en rijden de stad door de files heen weer uit. We tanken even en maken kennis met de benzineprijzen in Griekenland. Wat een verrassing. Zo’n 40% goedkoper dan bij ons. Reken dan ook nog eens door dat het Fiatje maar een klein tankje heeft en we hebben dan een volle tank voor de helft, dan wat we normaal kwijt zijn. Kijk dat zijn nog eens zaken! Als we de stad verlaten, gaan we op de A1 snelweg richting het zuiden. We betalen bij het eerste tolstation twee euro en dat herhaald zich nog vier keer. Na 45 km. gaan we de snelweg af en rijden richting Veroia. Dan is het nog een 40 km. naar Vergĭna. Hier is in 1977 een Koningsgraf ontdekt. Dit is één van de belangrijkste archeologische vondsten van het land. Daar moeten we naar toe natuurlijk. We komen aan bij een klein dorpje en volgen de bordjes met daarop de “Kings tomb” vermeld. We stappen uit en lopen een terrein op waar in het midden een grote ronde heuvel staat met gras begroeid. We kopen een toegangskaartje en begeven ons langzaam naar beneden in de heuvel. Dan is het erg donker. We zien een aantal van de voorwerpen die men in het graf heeft ontdekt. Gouden sieraden, gebruiksvoorwerpen, wapens enz. Het blijkt het graf te zijn van Koning Philippus de Tweede van Macedonië.
Een eindje verder zien we van marmer de toegangsdeuren van de grafkamer. Je kan er naar toe lopen over een pad naar beneden. Er mag absoluut niet gefotagrafeerd en gefilmd worden. Er lopen een aantal dames rond die dat strikt in de gaten houden. Een eindje verder is nog een grafkamer, maar kleiner als de eerste. Hier schijnt zijn vrouw in begraven te zijn. Ook hier weer allerlei spullen die uit deze grafkamer afkomstig zijn. Na een halfuurtje hebben we het wel gezien. Buiten gekomen kunnen we ook nog naar het Paleis van Palatisia. Je moet er een stuk heuvelopwaarts voor lopen, ong. 1 km. Aangekomen bij de toegang hier, scheurt de suppoost het laatste lipje van de toegangskaart af. We lopen een weggetje omhoog en na de bocht zien we het terrein met de resten van het Paleis. Althans wat daar van over is. We zien eigenlijk alleen fundamenten die bloot gelegd zijn. Er staat een bord bij met een plattegrond en zo kan je zien hoe het eens geweest moet zijn. Als we verder willen lopen naar een mooie mozïekvloer, die hier ook moet zijn, worden we tegengehouden. Er zijn die week blijkbaar een ploeg van 30 archeologen bezig. Met andere woorden, we kunnen het terrein niet op. Als we terug lopen kan ik het niet laten even te klagen bij de suppoost, waarom we dan voor twee attracties moeten betalen als we er maar één te zien krijgen. Schouderophalend zegt de man dat we toch over het terrein heen kunnen kijken! Tja..
We gaan verder met de auto en rijden de 40 km. terug naar de A1 en volgen die naar het zuiden. Na 30 km. zien we het Olympus gebergte aan de rechterkant. We stoppen even bij een gezellig dorpje onderweg en lunchen bij een bakker. Dan rijden we de overige 350 km. en komen rond 17.00 uur in Athene aan. We slaan op de bonne fooi een weg in en dat blijkt de straat van ons hotel te zijn. Echter we rijden nu bij nummer 450 en we moeten naar no. 50. Dat blijkt nog een lange rit te zijn. Het verkeer in Athene is net zo druk en chaotisch als in Thessaloniki. We doen er uiteindelijk ruim een half uur over om de straat door te rijden. Alles staat vast. Als we eindelijk bij het hotel aankomen zien we direct naast het hotel in een zijstraat een klein parkeerplekje. Hier zetten we de Fiat neer en gebruiken ‘m niet meer. Hoe is het mogelijk, we hebben de hele straat lang geen vrije parkeerplek gezien. We checken in bij hotel Filoxenia. Een aardig stadhotel, niks bijzonders maar goed genoeg. We laten de bagage achter en gaan de buurt verkennen. Hier zijn nu nog wel winkels open dus kijken we even in de straat rond. Gelukkig kan Helen ook hier weer slagen en met een shirtje en een paar slippers rijker is de dag voor haar weer goed. We eten bij een grieks restaurant en bestellen mousaka. Daar hadden we allebei al die tijd al zin in. Zo uit de oven en uit het schaaltje eten. We zitten lekker op het balkon bij het restaurant en kijken op de straat beneden ons die vol is met terrasjes. Zo gaat ook deze dag voorbij.
Foto's
