Ouessant, ruige mooie poort van het kanaal (deel 1)
Bretagne
Frankrijk
TravelGoom
Ouessant, ruige mooie poort van het kanaal (deel 1)
'C'est tres beaucoup de lulleh ancient ici'.
Want het is eind mei, kids en studenten nog op school dus campers op de parkeerplaats en half 60+ Europa gaat met me mee op mijn reis.
Ik hoef geen handje vast te houden maar geef zelf een handje als het stoere veerbootpersoneel mijn mountain-bike 4 meter lager moet tillen.
Eb is flink eb in Bretagne en dat betekent dat de wereld er elke 6 uur heel anders uitziet.
Voor nu betekent dat een boot die ver onder de kade ligt en een loopplank die zo schuin ligt dat rolators zonder handremmen niet zijn toegestaan.
Het personeel tilt zich een breuk aan alles dat door de smalle deur de boot op moet.
Gelukkig geeft eb voor hen ook de mogelijkheid om veel zaken van onderen te bekijken.
Hoewel 'lulleh ancient feminin' in zomerrokjes schaars en weinig favoriet zullen zijn.
Voor wie het nog niet door had; ik ben in La France.
Bretagne om precies te zijn en dan ook nog helemaal in het westen, zeg maar net niet voorbij Engeland.
Ik wil nog verder naar links op de Michelin-kaart en daarvoor heb ik een boot nodig.
Een boot die me langs de gevaarlijk riffen en rotsformaties naar het eiland Ouessant brengt.
Daar begint het Kanaal of in tegengestelde richting de Atlantische oceaan.
De Fransen hebben nooit begrepen waarom dit eiland moest bestaan laat staan waarom er mensen moesten gaan wonen.
Het is nog verder dan 'Finistere', het laatste stukje Bretagne en letterlijk het einde van de wereld.
Wat kan er in hemelsnaam nog voorbij het einde van de wereld zijn?
Ik ga het maar eens bekijken.
Goed, dat Ouessant bestond was tot aan de 2e wereldoorlog amper bekend.
Een onheilspellend eiland waar het altijd stormde en waar schepen bij ontij op de klippen liepen.
Piraten woonden er, monsters die de schepen lokten, er bestonden rijmpjes die standaard eindigde met 'sang' (bloed).
Maar een oproep van Generaal de Gaulle om mee te vechten tegen de Duitsers veranderde veel.
Alle mannen van Ouessant en buureilanden boden zich vrijwillig aan en togen naar het nabij gelegen Engeland om van daaruit hun bijdrage te leveren.
De 'sang' van Ouessant kreeg voor altijd een andere betekenis.
Een derde van de mannen keerde niet terug.
De Gaulle kwam hun families na de oorlog persoonlijk bedanken voor de offeringen.
Sindsdien werken de dappere mannen van Ouessant voornamelijk bij de marine of de reddingsdiensten in overheidsdienst.
Op de drukste vaarweg ter wereld zijn zij de specialisten met hun eiland als poort en verkeerstoren van het Kanaal.
Er zijn vele uithoeken op de wereld.
Lang niet allemaal ver weg, vaak dichterbij dan je denkt.
Ouessant is zo'n uithoek en intrigeert me vanaf het moment dat ik kennis met haar maakte als stip op de kaart.
Met die gedachte richt ik mijn neus in de wind op zoek naar een silhouet aan de horizon.
De veerboot is vertrokken vanuit het knusse dorpje Le Conquet en zal eerst nog een ander eiland aandoen voor het doel te bereiken.
We passeren tal van bakens en kleine vuurtorens die op geisoleerde rotsen in de onrustige zee voor zekerheid moeten zorgen.
Donkere vlekken in de verte blijken van dichtbij riffen te zijn die het oppervlak net halen.
Je moet hier weten waar je vaart, zelfs bij het mooie weer dat we nu hebben.
Als het hier stormt of mistig is begrijp ik de verbazing van de Fransen over de keuze om hier te leven wel.
'De grote rivier' noemen ze dit stuk vol krachtige en onregelmatige stromingen tussen het vasteland en de eilandengroep waarvan Ouessant de verste is.
Maar ruig is mooi.
En die mooiheid wordt erkend in het zeereservaat 'Iles de la mer d'Iroise' met o.a. een vaste populatie zeehonden en dolfijnen.
De warme golfstroom zorgt voor een ongekende variatie aan vissoorten in deze woele wateren.
Mens of dier, storm, mist of zonneschijn, de archipel rond Ouessant is niet het einde van de wereld maar een bron voor leven.
Heel even leggen we aan bij het Ile de Molene.
Het kleine zusje van Ouessant waar enkele passagiers gewisseld worden.
Dan gaat het langs net zoveel klippen en vuurtorens verder richting einddoel.
De grote semafoor van de marine op een van de kapen wordt duidelijk zichtbaar.
Met een ruime bocht varen we een intieme baai vol kleine visserbootjes in.
Als mijn fiets nog maar 3 meter omhoog hoeft te worden ben ik er klaar voor.
Klaar om Ouessant te gaan ontdekken.
Ouessant, het wordt plessant....
(vervolg een weekje later...)
Foto's
