Deze zeehond met grote snor en kleine oortjes was aan het spelen met "zijn grote broer". Ik zat dat zo eens op mijn gemak te bekijken en toen dacht ie, he wie is dat nu weer? Die heb ik nog niet gezien vandaag! Even polshoogte nemen, schuifel, schuifel, huppel, huppel... Mijn hart sloeg over, want ja je weet nooit wat zo'n beest gaat doen. Maar toen keek ik hem zo dichtbij diep in de ogen en ik was verkocht door de aanblik in zijn mooie zwarte kijkers en kon het niet laten om toch even een plaatje te schieten voor op mijn nachtkastje.... hihihi.