Verrassingsreis deel 1
Frankfurt
Duitsland
Annettoz
Verrassingsreis deel 1
Met onze backpacks tot de nok toe vol met de meest uiteenlopende kleren, lopen Kisse en ik hand in hand over vliegveld Frankfurt Flug, van balie naar balie. Voor de zomervakantie heeft Kisse drie weken vrijgenomen en het lijkt ons spannend om op het vliegveld de eerste, beste vlucht naar een onbekende bestemming te pakken. Vandaar dat we zowel onze wollen trui, als onze korte broek gepakt hebben. De auto hebben we bij Holle geparkeerd, waar we ook mogen overnachten voor het geval we geen geschikte vlucht vinden of nog een dag moeten wachten.
Op de benedenverdieping staan een rij balie's voor onze neus, met daarop reclameborden voor last-minute vluchten die nog niet vol zijn. We lopen naar de Turkse medewerker en vragen welke vluchten hij nog meer heeft die binnen onze prijsklasse vallen. Terwijl de man de gegevens invult op zijn computer, hopen we stiekem op een goedkope vlucht naar Thailand die over twee uur vertrekt. Terwijl we samen flink aan het dagdromen zijn, schudt de man ons ruw wakker met de abnormaal hoge prijzen die hij over ons uitstort. De laatste stoelen worden toch altijd vlak voor vertrek goedkoper gemaakt in plaats van duurder? Nou ja, we vragen naar verdere bestemming en maken nog een keer onze prijsklasse duidelijk. Met een mager aanbod richting Tenerife en Portugal zinkt de hoop ons in de schoenen. Misschien hebben we meer geluk bij de volgende balie. Ook daar komen we precies op dezelfde prijzen en aanbiedingen uit. Teleurgesteld dwalen we een beetje rond door de grote hal. We besluiten een medewerker te vragen of dit de enige last-minute balie's zijn. De man kijkt ons aan en begint te lachen. “Je moet heel niks vragen bij deze balie's. Die proberen gewoon grof geld te verdienen. Je moet hier de trap op, over de brug naar links en dan heb je een paar bureau's die alle vluchten en stoelen in de gaten houden en echte aanbiedingen doen!”
Zo. Dat geeft ons weer een beetje hoop! Direct lopen we naar boven, via het smalle bruggetje naar de kleine hal waar de balie's staan. Het is hier een stuk rustiger en tot onze opluchting pronken er flink mooie aanbiedingen op de muur. De jongen achter de computer bij de L'Tur desk is meteen erg vriendelijk en begrijpt waar wij naar op zoek zijn. Tot onze grote pech heeft hij een vlucht gevonden naar Thailand met nog twee stoelen beschikbaar voor bijna 600 euro, alleen vertrekt dat vliegtuig over een uur vanuit Munchen. Dat redden we dus niet meer! Wel verwacht hij dat de overige vluchten nog in prijs gaan zakken en adviseert ons in de buurt te blijven. Hij zal voor ons blijven zoeken. We gebruiken deze pauze om onze lege magen te vullen in het restaurant beneden. Wanneer we een uurtje later weer de jongen opzoeken, heeft hij nog steeds geen goed nieuws voor ons. De prijzen zakken niet omdat de postbedrijven de lege stoelen opkopen om zakken post te vervoeren! Wij kunnen dus niet goedkoop op vakantie omdat onze plek wordt ingenomen door een jute zak met brieven! Leuk is dat. De L'Tur-medewerker bied ons aan om ons op de hoogte te houden via de telefoon en we geven hem ons mobiele nummer. Op advies van hem gaan we weer naar Holle om de volgende ochtend vroeg weer terug te komen. Volgens hem hebben we dan de meeste kans van slagen.
Gelukkig zijn we alletwee niet changrijnig door de lange hangdag op het vliegveld en hebben een gezellige avond met Holle en zijn vrienden. Holle's ouders bellen plotseling op en nodigen ons uit om naar het grote park te komen waar de hele avond live bluesmuziek wordt opgevoerd. Wanneer we arriveren in het park zit de sfeer er goed in en de blonde vrouw op het podium maakt de horde mensen gek met haar schorre whiskey-stem. Ik heb Holle's ouders nog nooit ontmoet, maar zodra ze ons zien vliegen ze ieder van ons meteen hartelijk om de nek en praten direct alsof we elkaar al jaren kennen. Ze nodigen ons uit op hun picknickkleed en drukken ons een drankje in de hand. Als we even later in de rij staan om een warm broodje “fleischkase” te halen voel ik opeens iemand op mijn schouder tikken. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van de L'Tur-medewerker! Kisse en ik nodigen hem uit om ook bij ons te komen zitten en we hebben meteen de hele avond lol met hem. Wat een kleine wereld is het soms toch ook!
De volgende ochtend zijn we al vroeg op weg naar het vliegveld. Gelukkig is het maar een kwartiertje met de S-Bahn vanaf Holle's huis. Halverwege de rit komen we erachter dat de L'Tur-jongen ons uren geleden heeft geprobeerd te bellen. Hij heeft een voicemailbericht achtergelaten waarin hij zegt een mooie aanbieding gevonden te hebben en het nummer waarop we hem kunnen terugbellen. Direct proberen we het nummer, maar niemand neemt op. Wanneer we aankomen bij zijn balie zit hij er nog, maar de aanbieding is al weg. We leggen uit dat het nummer dat hij ons gegeven heeft, niet opgenomen wordt. Direct loopt hij kwaad naar zijn baas en valt tegen hem uit dat hij de telefoon eens moet opnemen, in plaats van rond te hangen. Het lijkt wel de omgekeerde wereld hier!
Wanneer ook deze dag niks oplevert besluiten we maar om een beslissing te maken. Of voor 800 euro, ver buiten onze budget, naar Thailand vliegen of iets heel anders doen. Na dagen bij de balie's te hebben rondgehangen en vrienden te hebben gemaakt met enkele aanbieders, besluiten we tot ieders verrassing, om met de auto naar Kroatie te vertrekken! Het is er altijd warm, goedkoop en dichtbij. Na afscheid te hebben genomen van de vliedveldmensen gaan we terug naar Holle's huis om nog een gezellig nacht in het park door te brengen en morgenochtend direct naar Kroatie te rijden.
Foto's
