Ze stonden er al even: twee metershoge poppen op een ponton in de haven van Svendborg met daarnaast een sierlijke overkapping op de wal, klaar voor ontvangst van een orkest. De 5 meter hoge trol staat er de hele dag te schuilen. De regen valt met bakken uit de hemel, maar Svendborg bruist van actie tijdens het festival. Tegen 10 uur stopt het gelukkig met regenen. We zoeken een plekje op een van de tribunes, maar die lijkt dan vol en dus zitten we schuin voor het podium als de uitvoering van een sprookje begint. Actrice Birgitte Hjort Sørensen geeft een stem aan de poppen en leidt het ons door het verhaal. De muziek vervloeit met haar woorden, Deens. De muziek is gearrangeerd door Nikolaj Busk van Dreamers Circus en wordt gespeeld door de volksmuziekgroep Basco samen met het Odense Symfonie Orkest. Dirigent Henrik Vagn Christensen brengt de muziek samen tot een geheel. Het verhaal is gebaseerd op de moderne klassieker van Josefine Ottesen: kinderboekenschrijfster uit Svendborg. Tot zover weet ik wat er speelt. Op de buhne gebeurt van alles. Professionele en lokale artiesten, leden van verenigingen en leerlingen van onderwijsinstellingen, vrijwilligers; er zijn zeker honderden uitvoerenden. Dat er een veelvoud aan publiek het verhaal meebeleefd is bijna bizar. Zitplaatsen op de tribune blijken staanplaatsen te zijn. De voorstelling is niet alleen geschikt voor alle leeftijden, ook op het podium heeft jong en oud een rol. Kinderen zingen, dansen en spelen. Het ene moment worden er rookgordijnen opgetrokken, dan weer spuwen machines bellen. Aan droomwereld geen gebrek. Als ik omkijk omdat er op straat een muziekkorps naar het podium marcheert valt mijn oog op een folder en ik lees iets als Fjeren & Rosen. Het verhaal kon ik ook in heel grove lijnen niet volgen, maar de embiance maakten het gemis ruimschoots goed. Het evenement brengt grote groepen mensen samen, en dat is precies het doel van de Nationale Conventie, die aan de basis van de organisatie van het landsstævne festival staat. Meer over het bijzonder verhaal hoor ik ook niet uit de mond van de jongeren die achter me zitten. "Kijk maar op haar site", reageren ze als ik om uitleg vraag.. En "Het boek werd in Denemarken met de jeugdboekenprijs bekroond."
Over de koning die zijn kroon afwerpt, over de trol, over de geheimzinnige Koningin van de Diepte en de dochter van de Pauwekoningin van het Mooie Land kan ik ook een 190 pagina's dik boek lezen. Waar het vooral om gaat is gezelligheid en eigenlijk geef ik ze geen ongelijk.