Gemiste droomfoto

Door: Manuele

Geplaatst op Jun 6, 2016

Ik was met de fiets op stap, wat boodschapjes doen, met fototoestel, want de verslaving moet tenslotte toch gevoed worden en ik sleur het tegenwoordig overal mee naartoe, je weet maar nooit.
Nu woon ik toevallig in een mooi landelijk dorp, met een kasteel en een molen, en met weitjes en heitjes en had dus wel al wat moois voor de lens gezien. Ik passeerde langs de abdij van de Trappisten, het is er heerlijk fietsen (ter info : "Happen en Trappen in het Land van PLaysantiën").
Aan het Mariabeeldje, in de abdijmuur gemetseld, zat een moslima in felblauwe jurk of boerka of hoe heten die dingen .. het was een plaatje : een oud vrouwtje, fel gekleed met een plastic tasje in de hand, en ze zat daar zo stil voor zich uit te kijken. Ik begon te slingeren met de fiets (zie mijn vorig verhaal) omdat ik een soort van "aha-erlebnis" had : ik zag plots wat een prachtige foto het zou zijn.. Het felblauwe van haar jurk tegenover het schaduwrijke groen, de sereniteit van het plekje, het lelijke Mariabeeldje erachter en het plastic tasje in haar hand .. en dan natuurlijk de contradictie van een moslima die aan de voet van een katholiek beeld zat te mijmeren of misschien wel te bidden. Ik bedacht ook meteen hoe universeel het geloof kan zijn : dat het er niet hoeft toe te doen waar je bent of in welke God je gelooft.
Ik wilde dus heel graag dit beeld vastleggen, maar ik voelde daar wel enige schroom bij, om zomaar op een wildvreemde af te stappen en vragen om een foto .. Ik ben tenslotte geen nieuwsreporter en ook geen papparazzi, er was ter plekke geen ramp gebeurd en ik moet ook niet om den brode mensen fotograferen .. Maar de drang was sterker dan de schroom en ik heb het haar dan toch durven vragen.
Ze sprong echter als door een wesp gestoken recht en schudde heel afwerend haar hoofd, haar handen smekend voor zich uit, bijna in paniek leek het wel.
"Mag niet, mag niet van geloof" riep ze nog en ze liep vlug weg.. Zo tolerant was haar God dus toch niet..
Stond ik daar te kijken : niet alleen heel erg teleurgesteld want dé foto van mijn beginnende foto-carrière gemist maar bovendien voelde ik me schuldig dat ik haar heilige momentje had verstoord .. Ik dacht ook nog : "Ik had het misschien beter stiekem gedaan, vanachter een boom", maar wie weet welk onheil ik dan over haar of haar geliefden had afgeroepen!
Dan ben ik maar wat koetjes gaan kieken .. weliswaar met een rein geweten. En de koetjes? Die hadden geen bezwaar!