In ons kleine kikkerlandje komen verschillende “vleesetende” planten voor. Ik heb eerder al een foto geplaatst van de kleine zonnedauw. Een ander vleesetend plantje is het Loos blaasjeskruid. Loos in de betekenis van listig, geslepen of doortrapt.
Deze soort vind je in zeer schoon, voedselarm water , bijvoorbeeld in plassen in vennen en duinpannen, waar alleen regenwater als watertoevoer te zien is. Bloeiend Loos blaasjeskruid herken je aan de trossen met tweezijdig symmetrische oranjegele bloemen die boven het water uitsteken, terwijl de rest van de plant in het water drijft. Via de sterk vertakte stengel en bladslippen worden voedingsstoffen opgenomen uit het water.

Sommige van de blad- aanzetten ontwikkelen zich tot bol- of eivormige blaasjes.
Omdat in het voedselarme water niet alle stoffen in voldoende mate aanwezig zijn, worden ook kleine waterdieren zoals watervlooien, muggenlarven, raderdiertjes en eencelligen gevangen. Deze prooien worden met behulp van de blaasjes gevangen. Ieder blaasje heeft een opening die door een klep is afgesloten. Deze opent naar binnen en niet naar buiten. Binnen het blaasje heerst een onderdruk. Wanneer een kleine waterbewoner het blaasje nadert en de voelhaartjes op de buitenkant van de klep raakt, wordt de klep geopend. De wanden van het blaasje zetten uit, waardoor water naar binnen stroomt en de prooi meegezogen wordt (een zgn. zuigval).
Na ongeveer een half uur wordt het vangmechanisme hersteld.