Les échelles de Rochehaut: spectaculairste wandeling van België
België
Europa
Nick_VL
Les échelles de Rochehaut: spectaculairste wandeling van België
Ik ben altijd opgegroeid met het idee dat ik alles zou gezien hebben wat mijn kleine België te bieden heeft, voor ik volwassen werd. Terwijl ik eigenlijk helemaal nog niets gezien heb. Het lijkt alsof het bijna verplicht is om je eigen land niet te ontdekken omdat je het te saai vindt.
Ik wou de wereld ontdekken, naar verre landen gaan om spectaculaire uitzichten te bewonderen. Maar dankzij een globale pandemie is dit veranderd. Net zoals de rest van de wereld, werd ik beperkt tot een wereldwijde quarantaine met gesloten grenzen. Ook al zijn ondertussen de grenzen weer heropend, ik voelde mij lichtelijk verplicht om toch eerst ons eigen toerisme te steunen.
Ik had nooit verwacht dat mijn eigen land zo'n spectaculaire wandeltochten had, maar hier was ik dan, metalen ladders te beklimmen om toch maar een glimp op te vangen van de Semois vallei. De Semois is een rivier van 190 km lang die begint in België, maar eindigt in Frankrijk.
Met een 2,5 uur durende autorit langs bochtige wegen, met Spotify op een Indie Roadtrip playlist, voelde het net alsof ik in het buitenland langs een onbekende weg reed. Natuurlijk is dit niets vergeleken met de uren die ik deed tijdens mijn roadtrips in de Verenigde Staten, maar ik moet toegeven dat dit deel van België best wel boeiende wegen doorheen de bossen heeft. Met wat geluk kon ik misschien wel overstekend wild zien, zoals een hert of een everzwijn. De dennengeur was zeker een verfrissende verandering met de vervuilende stadslucht.
De wandeling begint bij de kerk van Rochehaut, op Chemin des Falloises om precies te zijn. Ook al is de wandeling een lus en maakt het eigenlijk niet uit in welke richting je begint, om de beste uitzichten te hebben kan je best Voie de Remifontaine nemen. Het uitzicht op de vallei is des te mooier wanneer je afdaalt. De hele wandeling is maar een kleine 5km, maar reken toch zeker op een 3 uur om deze te voltooien, inclusief rustpauzes. Het is best gemakkelijk om de route te volgen door gewoon het nummer 43 te volgen dat steeds staat aangeven, maar het is best om er toch je volledige aandacht bij te houden aangezien ik toch enkele keren van het pad afdwaalde. Ook al kwam ik zo best mooie wandelpaden tegen, het was mijn bedoeling om de ladderwandeling te voltooien. Les échelles de Rochehaut, vertaald als de ladders van Rocheahaut, staat bekend als de meest spectaculaire wandeling van België. Tijdens mijn steile wandeling naar de vallei ontdekte ik waarom. De wandeling brengt je langs smalle paden, waar je soms moet opletten om niet naar beneden te vallen. Ook al heeft België geen hoge bergen, de afstand naar beneden wil je toch niet meemaken. Op de echt moeilijkere stukken zijn er echter metalen baren aangebracht om je te helpen. Onderweg naar beneden werd ik getrakteerd op spectaculaire panorama's, waarvan ik nooit had gedacht dat België zo'n uitzichten had. Eens ik de rivier had bereikt, kon ik toch even op adem komen. Dankzij de hele quarantaine had ik zo goed als geen conditie meer. Niet dat ik in vorm was voor het hele corona-gedoe, maar toch blijf ik dit als excuus gebruiken om mij toch niet helemaal slecht te voelen hierover.
Gedurende mijn hele wandeling kon ik genieten van alle rust, die enkel doorbroken werd door ritselende bladeren en kabbelend water. Het lijkt mij zeker de moeite om nog eens terug te komen om deze rivier via kajak verder te ontdekken. Terwijl het meeste van de wilde dieren die ik tegenkwam, ongevaarlijke vlinders en hommels waren, moest ik toch oppassen voor de daas. Eén ervan had me dan ook gebeten voor ik het goed en wel doorhad.
Het is zelfs mogelijk om tijdens de wandeling een beetje geschiedenis tegen te komen. Tijdens mijn afdaling kwam ik een rots tegen die 'rots van de kluizenaar' genoemd werd. In 1944 was dit de schuilplaats van de geallieerden en de inwoners van Rochehaut. De Duitsers hadden huizen in een naburig dorp in brand gestoken en de inwoners van Rochehaut vreesden hetzelfde lot voor hun dorp en zochten daarom een schuilplaats onder deze rots en de omliggende bossen.
Nadien kwam het leukste deel van de wandeling, het terug omhoog klimmen via de bekende ladders. Dit is dan ook het meest vermoeiende deel, zeker niet voor gevoelige personen. Dit wordt dan ook sterk afgeraden aan het begin van de wandeling. Het deel met de ladders maakt dit deel dan ook extra avontuurlijk en wanneer je dan eindelijk bovenaan die hoge rotsen staat, krijg je een spectaculair uitzicht over heel de vallei. De perfecte plaats om even tot rust te komen en te genieten van al dat moois. Ook al is dit een vrij populaire wandeling, onderweg kom je zelden andere wandelaars tegen.
Wanneer ik eindelijk die uitputtende wandeling overleefd had, kon ik mij geen betere manier bedenken dan te bekomen om één van de vele terrassen die het charmante dorpje te bieden heeft. Vanaf het dorp zelf heb je ook een prachtig uitzicht op het kleine dorpje Frahan. Dit uitzicht deed me even denken aan Horseshoe Bend in Arizona. Zo leek het er heel even op dat wij zelfs in België een klein deel van de Grand Canyon hebben.
Foto's
