Brugge, gesprek met een verpeste stad
België
Europa
TravelGoom
Brugge, gesprek met een verpeste stad
Het Venetië van het noorden... en dat klopt. Uitgemolken, absurde prijzen, gekte in de straten en regelrechte oplichting als je de trotse Belfort gaat beklimmen. Net als in Venetië dus en daar is de drang om er naar toe te gaan ook al een tijd verdwenen. Verdorie Brugge, ik had op zoveel meer gehoopt omdat je al zolang op mijn lijstje staat. Je kan er zelf niets aan doen maar je bewoners hebben je verpest. Ik sidder nog na van mijn verwarring dat je als 'place to see' de uitstraling van een overlopen attractiepark hebt. Een toeristisch wespennest waar het me moeite kostte om je schoonheid te zien. Maar het is me gelukt. Een beetje reiziger kijkt verder, zoekt alternatieven en geeft niet op. Goed, ik spreek met je af dat ik genoeg over je heb gezeken Brugge, als is het terecht, laat ik het nu maar over het mooie hebben.
Het is laat in de middag als ik het gezellige hostel aan de Ezelstraat bereik. Een dag parkeren is net zo duur als een lokaal biertje en nadat ik mijn rugzak in de kluis op mijn meerpersoonskamer heb verstopt treed ik je tegemoed. Op dit tijdstip zitten de terrassen vol. Snel ben ik op de Grote Markt die voldoet aan mijn beeld van levendige pleinen zoals je in meerdere Belgische steden vind. Het Belfort trekt de aandacht en ik besluit de toren de volgende dag te beklimmen. Ik merk dat dit niet het beste moment is om foto's te maken. Het licht is hard op deze zomerse dag en de schaduwen staan net verkeerd. Ik houd het rondje kort, heb bij mijn eerste Brugse biertje de confrontatie met de idiote prijzen en ga dan op zoek naar een maaltijd. Straks als het donker is kom ik terug, je schijnt dan op je mooist te zijn.
En je bent wondermooi in het donker, dank je Brugge. Ik bezoek alle beroemde plekken die al 100.000 keer zijn gefotografeerd. Al loopt het tegen middernacht, struinen dronken Engelse jongelui voorbij, verstoren de taxilichten het beeld en is een van de spotlights op de Belfort uitgevallen, ik zou de hele nacht door je kunnen dwalen. Ik geniet van je rust, de spiegelingen in je waters en je gescheidenis die ik nu veel beter zie dan overdag. Teruglopend verheug ik me al op het nagenieten als ik straks in mijn hostelbedje lig.
Ik heb een date de volgende dag. Samen met Diane en Manuele gaan ik je uithoeken verkennen. We concluderen, zo vroeg op de zaterdagochtend, dat we weg willen uit de drukte. Gelukkig zijn we alle drie gek op uithoeken en met verbazing ervaren we hoe het een paar straten verderop ronduit stil is. Zo dwalen we noordwaarts langs de statige huizen van de Langerei, ooit je belangrijkste aanvoerhaven. Proosten we met een pint onder de molens op je vestingdijk om dan toch nog even via de Grote Markt naar je zuidkant te gaan kijken. Ik kijk nog even naar de top van de Belforttoren waar ik eerder die ochtend, nog voor mijn date, op ben geklommen. Een prachttoren, ook aan de binnenkant maar met een idiote entreeprijs voor 366 treden en een uitzicht waarbij je het plein beperkt kunt zien. Sorry Brugge, je rode daken en oude huizen charmeren maar ik ken mooiere uitzichten.
We komen nog wat pareltjes van je tegen. Het Begijnhof en het Minnewater zijn oases binnen je muren. Het weer werkt mee voor een optimaal terrasgevoel. Met tegenzin lopen we door de mensenmassa terug naar de Grote Markt waar we afscheid nemen van elkaar. Voordat we daar zijn hebben we de paardenkoetsen ontweken, zijn opzij gesprongen voor ongeduldige taxi's en hebben de ene schouderduw na de ander uitgedeeld. Brugge je doet dat niet goed, het past allemaal niet, teveel, te druk, te duur. Je bent verpest.
Tenzij het donker is...
Eettip: tussen alle exorbitanten bedragen kwamen we een toppertje tegen voor onze lunch. Restaurant De Gastro ligt vlakbij de opstapplaats voor de rondvaartboten en bood een heerlijke en goedgevulde driegangenlunch voor €15,-.
Foto's
