Maandthemablog: Het Afscheid....
Antwerpen
België
Abytravel
Maandthemablog: Het Afscheid....
"Hier blijf ik...", hij had het al zo vaak gezegd en ook bijna even vaak echt gemeend.
Maar altijd was het na een tijdje weer gaan kriebelen.
Soms al heel snel zoals die keer in Marseille. De bouillabaise was er heerlijk geweest en de gezellige mollige deerne die het serveerde smaakte ook naar meer.
Maar toen de volgende dag bleek dat ze al lang en breed-vooral dát!- voorzien was van mannelijk gezelschap, was hij er maar weer snel vandoor gegaan om problemen te voorkomen.
Want al was hij op het oog een ruwe zeebonk, hij had een hekel aan geweld en ging dat dan ook het liefste uit de weg als het maar even kon.
Soms ook was hij langere tijd gebleven. Zoals in zijn jonge jaren in Amsterdam. Hij had toen een baantje op de binnenvaart kunnen krijgen en had zich min of meer gevestigd in de oude binnenstad nabij de Zeedijk.
Maar helaas verpauperde de buurt door de toestroom van vele allochtonen en drugshandelaren.
Die gezellige Mokumse sfeer bij Tante Leen in het café was verdwenen, de omgang verruwde en uiteindelijk had hij weer aangemonsterd op een grote zeeschuimer.
Naar Zuid Amerika ging het dit keer.
Ook daar was hij regelmatig ergens blijven plakken. In Oranjestad omdat het zo'n heerlijk stukje tropisch Nederland was. Maar na de onafhankelijkheidsverklaring was het er toch wel erg Amerikaans geworden en dan al dat volk van die cruiseschepen in de haven, niks voor hem.
In Panama was hij ook langere tijd gebleven. Dit keer niet vanwege een nieuwe liefde of omdat er iets was dat hem er aantrok. Maar simpelweg vanwege een langdurige staking bij het Panamakanaal, waardoor het onmogelijk was verder te varen. Toen had hij wel flink gebaald, want met het opraken van de voorraden Europese drank en niet te vergeten de pindakaas was het moreel aan boord bij gebrek aan afleiding flink gezakt.
Toen ze eindelijk weer verder konden had hij het helemaal gehad met Zuid Amerika. Dus na terugkeer in Amsterdam was hij op zoek gegaan naar een andere scheepvaartmaatschappij.
Via een episode bij de tankervaart vanuit Rotterdam naar het Midden Oosten en West Afrika,
rolde hij in Antwerpen in de graantransporten. Een heel wat schoner en minder gevaarlijk product om te vervoeren, hoewel hij nog wel wat stuntjes op kon noemen die het tegendeel leken te bewijzen...
Tja, Antwerpen, waar het oude Schipperskwartier in zijn Amsterdamse jaren een onprettige no-go uitstraling had gehad, was het daar de laatste jaren goed toeven geweest.
Als vaste uitvalsbasis tussen zijn verschillende vaarten had hij zijn intrek genomen in het Internationale Zeemanshuis (IZA) aan de Falconrui. Het voelde telkens weer als thuiskomen.
Gelegen op een steenworp afstand van het Kattendijkdok en iets verder van het 7e dok, de Graannatie vanwaar zijn schip steeds weer na enkele weken uitvoer, maar toch op loopafstand van de gezellige binnenstad had hij het een ideale plek gevonden.
De nabijheid van de rosse buurt waar hij inmiddels met een paar oudere dames van lichte zeden een soort vriendschap had gesloten en het gratis vervoer voor zeelieden naar de haven hadden daar zeker nog aan bijgedragen.
Ja hier zou hij blijven!
Maar helaas, het gemeentebestuur had anders besloten. Na meer dan 55 jaar het toevluchtsoord van vele ruwe zeebonken als hijzelf te zijn geweest, moest het gebouw tegen de vlakte.
O ja, ze boden hem een alternatief in het Dockshotel vlakbij de ring en het Sportpaleis. Vanaf medio november zou het Zeemanshuis daarheen verhuizen, prachtig gerenoveerd zou het er zijn.
Maar ja die sfeer, die je hier had, die zou er niet zijn.
Dus ergens begin november zo rond de 4e zou hij weer afscheid moeten nemen....
Foto's
