Bijna buren geweest

Door: Photofreak

Geplaatst op May 11, 2015

Bij aankomst in Antalya meld ik me netjes bij de reisleider, Selim. Aangezien ik één van de eersten ben, vraag ik hoe groot de groep is en krijg te horen: 18 personen. Gelukkig...niet te groot.
We staan een tijdje te praten, terwijl we op de rest van de groep staan te wachten.
Hij vraagt me waar ik vandaan kom en als ik zeg 'Almelo' krijg ik de grootste glimlach die ik ooit heb gezien. Hij is in Almelo opgegroeid.
De groep is inmiddels compleet en we gaan op weg naar het eerste hotel in Belek.
Zodra we de sleutel hebben gekregen gaat iedereen richting kamer.
's middags worden we in de lobby verwacht voor uitleg over de reis en voor betaling van de extra excursies. Naderhand maakt Selim een opmerking dat hij deze week graag een gesprek met mij wil aangaan over Almelo. Ik heb, natuurlijk, geen bezwaar.
De eerste dagen geniet ik volop van het mooie landschap, vooral van het Taurusgebergte. En verbaas me erover hoe snel dit gedeelte van Turkije is veranderd. Zo modern, wat een luxe huizen, zelfs villa's. Ik ken 'mijn' Turkije bijna niet meer terug.
Dan komt het moment dat we tijd hebben om het over Almelo te hebben. Hij blijkt zelfs 2 straten bij mij vandaan te hebben gewoond. En heeft op dezelfde kleuterschool en lagere school gezeten.
Ik heb hem iets ouder ingeschat dan mezelf en als ik van hem hoor hoe oud hij is, schrik ik want hij blijkt zelfs 8 jaar jonger te zijn dan ik. Oeps.
Dus waarschijnlijk heb ik hem nooit gezien of opgemerkt omdat hij een stuk jonger is. Eigenlijk wel jammer want het zou wel leuk zijn geweest als we 'vroeger' samen geknikkerd hadden haha
Maar we hebben vanaf dat moment toch een bepaalde klik en sommige in de groep vragen of ik Selim al voor de vakantie kende, en voor de gein zeg ik dat hij mijn broer is. Zo noem ik hem vanaf dat moment ook.
Hij is ook veel meer open naar mij toe dan naar de medereizigers. Zo heb ik foto's van zijn vrouw en kinderen gezien en verteld hij er ook veel over. Lijkt me ook lastig, als je getrouwd bent, en je bent zo vaak en lang van huis.
Tijdens de rondreis van 8 dagen hebben we veel met elkaar gesproken, ik over Almelo en hij ook over Turkije want ik ben daar natuurlijk veel meer in geïnteresseerd.
Dan komt de laatste dag en zie er best wel tegenop om afscheid te nemen. Afscheid nemen vind ik nooit leuk maar vooral niet als ik iemand inmiddels graag mag.
Ik krijg zijn emailadres om foto's op te sturen en heb ook zijn privé adres want ik wil hem een klein fotoboek opsturen met foto's van de hoogtepunten van deze reis.
Eenmaal weer thuis stuur ik hem foto's via de mail en begin alvast aan het fotoboek.
Fijn dat je tegenwoordig op allerlei manieren contact kan blijven houden met iemand in het buitenland.
Mooie herinnering.....mooie ontmoeting.