Cappadosië - een ver land.

Een verre streek in een geweldig land,
Een streek van vrede na de vele aanslagen.

Een streek van rust waar je aankomt zo ineens,
Ineens na een lange tocht door kale saaie landschappen.

Een streek zo bijzonder door de oude geschiedenis,
Geschiedenis van eens de aanvallen en het moeten verschuilen.

Verschuilen voor de vijand in diepe ondergrondse dorpen,
Dorpen met nu nog leefbare woonruimtes in de zachte bergen.

Hier geen rode rozen met doornen,
Hier klaprozen die het landschap vullen.

Daarom geef mij dus maar klaprozen,
Klaprozen zijn echt.