In 17 na Christus werd Cappadocië ingelijfd bij het Romeinse Rijk omdat het een militair strategisch gebied was. Om aan de vervolging van Rome te ontkomen, vluchtten veel Christenen het tufstenen landschap in. Hier stichtten zij hun eigen kerken, kapellen en kloosters waarvan er in Cappadocië vermoedelijk duizend te vinden zijn.
Die kerken zijn uitgehakt in het zachte tufsteen. Hier vind je prachtige muur- en plafondschilderingen over met name de geboorte van Jezus, het laatste Avondmaal, het verraad van Judas en de Kruisiging. Ook worden heiligenlevens uitgebeeld. Terwijl ze zaten ondergedoken, wilden de monniken hun geloof op die manier overbrengen op latere generaties.
De meeste kerken stammen uit de tijd van de Byzantijnen die de Romeinen opvolgden in de 4e eeuw. In die tijd was Cappadocië uitgegroeid tot een centrum van Christelijke activiteit. De meeste kerken in Cappadocië stammen uit de relatief vredige periode tussen de 9e en 13e eeuw.
Hier zie je een gedeelte van het interieur van De ‘Zwarte (Karanl?k) Kerk’ in het Openluchtmuseum in Göreme. De kerk is zo genoemd omdat er maar via een raampje licht naar binnen valt.