Sinds jaar en dag vestigden mensen zich in de rotswand en in de rotsspleten, ruimten werden uitgehouwen in de tufsteen en de door het regenwater gegraven spelonken werden benut.
Al in de oudheid ontwikkelde Zelve zich tot een wereldstad. Aanvankelijk woonden hier christenen, later voornamelijk moslims. Tot in de vijftiger jaren werd er nog in deze rotswoningen geleefd: het stijgende geologisch verval van de rotsmassa en de voortdurende uitbreiding van de bouwwerkzaamheden voor het verkrijgen van meer ruimten leidde, ondanks verschillende stutwerkzaamheden, tot gevaarlijke instortingen van de spelonkwoningen.
Zodoende werd de gemeenschap geëvacueerd naar het nabije, moderne Zelve of Yeni Zelve. Het oude Zelve staat tegenwoordig op de werelderfgoedlijst van Unesco.