Braille Without Borders, Lhasa
Lhasa
Tibet
Jan-Petra
Braille Without Borders, Lhasa
Mei 2007 hebben wij een reis door Tibet gemaakt en o.a. een bezoek gebracht aan een blindenschool in Lhasa, opgericht door de Duitse Sabriye Tenberken. Jaren geleden heb ik het door haar geschreven boek “Mijn weg leidt naar Tibet” gelezen en mezelf voorgenomen om zeker haar project te bezoeken als we ooit naar Tibet zouden gaan. Nu is het dan eindelijk zover.
Het kost ons in eerste instantie wat moeite om de blindenschool te vinden en als we er eindelijk aankomen is de poort gesloten. Een toevallige voorbijganger ziet ons aarzelen, bonkt op deur en wijst dat we naar binnen moeten gaan. Een vriendelijke vrouw doet open en begeleidt ons naar een ontvangstruimte waar we direct een beker thee aangeboden krijgen. Het blijkt de huismoeder van het project te zijn. Dan stapt er een jonge Tibetaanse vrouw binnen die zichzelf voorstelt als Kyila. Ze is volledig blind en werkt hier op de school. Op 13-jarige leeftijd is ze hier terecht gekomen samen met haar 2 broers die ook blind zijn. Kyila geeft ons eerst wat achtergrond informatie.
Sabriye Tenberken is in 1970 geboren in Duitsland. Als ze 2 jaar oud is wordt bij haar een netvliesafwijking geconstateerd dat volledige blindheid tot gevolg heeft. Ze studeerde Centraal Aziatische Wetenschappen aan de universiteit van Bonn en leerde o.a. Tibetaans, Chinees en Mongools. Om het zichzelf makkelijk te maken heeft ze tijdens haar studie een Tibetaans brailleschrift ontwikkeld en omdat zoiets nog helemaal niet bestond kreeg ze het idee om in Tibet een school voor blinde kinderen te beginnen. Blindheid komt veel voor in Tibet en de oorzaken hiervoor zijn o.a. hoge UV stralingen, slechte hygiëne en een gebrek aan vitaminen. In de zomer van 1997 maakt Sabriye te paard een rondreis door Tibet en ze schrikt van wat ze daar aantreft. Ze ontmoet totaal verwaarloosde blinde kinderen, ver weggestopt voor de buitenwereld, soms dagenlang alleen opgesloten in huis en vastgebonden aan hun bed. In Tibet wordt blindheid als straf gezien voor zonden die zijn begaan in een vorig leven en veel ouders weten niet hoe ze met hun blinde kinderen moeten omgaan. Sabriye is vastbesloten om deze kinderen te gaan helpen en in 1998 keert ze terug naar Tibet waar ze samen met haar Nederlandse vriend Paul Kronenberg Tibet’s eerste blindenschool opricht.
Kyila geeft ons een rondleiding door de school. Momenteel zitten hier 34 kinderen in de leeftijd van 7 tot 22 jaar en er is zelfs een wachtlijst. De meeste kinderen verblijven hier 10 maanden per jaar op kostschool basis en de overige 2 maanden gaan ze naar huis. Ze krijgen o.a. les in Tibetaans, Chinees en Engels braille en rekenen. Maar het belangrijkste is dat ze hier zelfvertrouwen krijgen, ze leren hoe ze zelfstandig kunnen functioneren in de maatschappij en in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Er zijn 3 klaslokalen; een muizenklas voor de kleinste leerlingen tussen 4 en 6 jaar, een tijgerklas voor kinderen ouder dan 6 jaar en een hazenklas voor de gevorderde leerlingen. Als wij de tijgerklas binnenkomen, krijgen de kinderen net Engelse les en er worden direct een aantal Engelse vragen op ons afgevuurt. Hierna gaan we door naar de jongens en de meidenslaapzalen waar stapelbedden staan. Dan stappen we een een kantoorruimte binnen waar 2 meisjes op een computer aan het werk zijn en waar een printer ratelt, het blijkt een speciale brailleprinter te zijn waarop de lesboeken worden geprint. Verder zien we nog de keuken, de hazenklas en de buitenplaats waar de kinderen kunnen spelen. Naast de blindenschool is er nog een trainingsboerderij in Shigatse waar beroepsopleidingen worden gegeven zoals veeteelt, akkerbouw en zuivelproductie. Maar er zijn ook andere opleidingen zoals weven of massage. Een paar oud leerlingen hebben bijvoorbeeld de massage opleiding met succes afgerond en zijn een massage salon gestart in Lhasa.
Inmiddels is de bouw voor een internationaal opleidingscentrum in Kerala (India) in volle gang. Hier worden blinde mensen uit ontwikkelingslanden opgeleid zodat ze zelf in staat zijn hun eigen trainingscentra op te bouwen in hun eigen land.
We zijn erg onder de indruk en kunnen iedereen aanraden om een bezoek te brengen aan dit bijzondere project.
Meer informatie staat op de website van Braille Without Borders:
http://www.braillewithoutborders.org/ENGLISH/index.html
Foto's
