Naar Tibet
Lhasa
Tibet
Esther
Naar Tibet
Om half vijf 's ochtends opgestaan om op tijd te zijn voor de bus naar het vliegveld. Om 8 uur vertrekt ons vliegtuig naar Lhasa (Tibet). Een mooie tocht waarin we Xi'an zien ontwaken en allerlei bedrijvigheid onderweg kunnen aanschouwen. Op het vliegveld aangekomen kunnen we heel snel inchecken en al na een half uur boarden. Er zitten maar 16!!!! passagiers in het vliegtuig (blijkbaar geen populaire bestemming) dus er is voldoende plek om een plaatsje bij het raam te bemachtigen. We hebben redelijk goed weer dus als we Tibet naderen hebben we een prachtig uitzicht over het landsschap en de Himalaya vanaf Tibet. We zien besneeuwde bergtoppen, de gele rivier, en het voelt zo bijzonder dat we nu echt naar Tibet gaan. Al lange tijd een wens en droom van ons.
Aangekomen rijden we in een uur vanaf het vliegveld naar Lhasa. Een prachtige tocht in een adembenemend landschap van prachtige bergen, blauwe luchten, velden met strobalen in een bijzondere manier opgebonden en prachtige Tibetaanse huizen en de mooiste mensen in verschillende klederdrachten. Echt een droom.
In Lhasa aangekomen gaan we eerst lunchen bij Dunya, een restaurant dat door een Nederlands echtpaar wordt gerund. Hier kun je heerlijk eten en hebben we genoten van onze eerste echte bananenlassie sinds India! Lhasa doet ons terugdenken aan India en Nepal in diverse opzichten. De geur op straat, de hectiek, de mensen, de prachtige tempels maar eigenlijk is het Nepal in het kwadraat het is zo ontzettend bijzonder dat we niet goed weten hoe we het voor jullie onder woorden moeten brengen. Alsof je in een prachtige reisgids rondloopt en het allemaal in scene is gezet, maar dat is het dus niet.
Na de lunch gaan we de oude stad verkennen (het nieuwe deel is erg Chinees met vele "lawaaierige" uithangborden en kitch. Maar de oude is prachtig. Vele smalle steegjes waar je bij elke stap een mooie foto kunt maken van oude mensen met in hun hand een gebedsmolen, zij lopen nl de kora rond de Jokhang tempel. Dit is een pelgrimstocht waarbij de pelgrims prosteneren, dat wil zeggen dat ze bij om de paar meter zich op de knieen en daarna voorover op de grond laten vallen, dit doen zij uren lang en soms honderden kilometers lang om op deze manier "punten te sparen" voor een beter volgend leven. Erg indrukwekkend. Je ziet oude mensen van 80 jaar die zich op deze manier voortbewegen, en dat dan op een hoogte van zo'n 3700 meter.We voelen die hoogte wel. We zijn niet echt ziek maar zijn snel kortademig, bijv. bij het trappenlopen en hebben lichte hoofdpijn. Hopelijk blijft het daarbij.
Het is zo bijzonder om hier te zijn. Tibet spreekt veel mensen, en dus ook ons, tot de verbeelding maar om er dan echt te mogen zijn is helemaal geweldig. We lopen verder de straatjes in en genieten van wat er op straat aan ons voorbijgaat. We kopen wat souveniers, gaan nog lekker wat eten en daarna op tijd ons bed in, want we zijn onwijs moe en de hoofdpijn als gevolg van de hoogteziekte wordt wat erger, dus we nemen even gas terug.
En ja, we drinken enorme hoeveelheden water, pffff
Foto's
