Tijdens een lange rit over het Tibetaans Plateau zien we de meest prachtige landschappen, turkooizen meren, besneeuwde toppen en soms een leeg maanlandschap. In dit gebied komen vrijwel geen toeristen. De voorste jeep lekte koelwater en staat nu regelmatig met een kokende motor; zo duurt de rit nog langer, maar hebben we wel extra fotostops. Na zo’n 200 km met af en toe een nederzetting van een paar huisjes of tenten, veel kuddes schapen, geiten of jaks, staat er opeens in the middle of nowhere een Chinese controlepost.