Tijdens reizen komt je nog wel eens wat tegen wat overleden is. De één gruwelt ervan, maar ik vind het fascinerend. Hoelang heeft het rondgelopen en wat heeft het allemaal gedaan en gezien? Misschien is het de confrontatie met je eigen sterfelijkheid.
Zo neem ik nog wel eens wat mee naar huis en als ik naar mijn mooie hondenschedel uit Tibet kijk met alle tanden en kiezen nog compleet, dwaal ik even terug in de tijd. Wat voor hond zou het zijn geweest, waar zou hij aan gestorven zijn en wat zou hij meegemaakt hebben?
De hondenschedel hebben we verstopt in de reserveband achterop de auto.
Deze was iets te groot.