"Doe mij maar Japanners !"
River Kwai
Thailand
Doppie
"Doe mij maar Japanners !"
Meisje van het Guesthouse in Kanchanaburi:
“Vanmorgen is dat stel uit Nederland vertrokken, ik heb ze met de Song Thaw naar het busstation gebracht.
Die vent liep een beetje tegen te stribbelen, je weet hoe dat gaat met die lui: jij biedt gewoon netjes aan om ze weg te brengen, maar dat willen ze dan liever zelf regelen.
Waarom moet dat toch altijd zo moeilijk ? Zouden ze daar op kicken in Europa ?
Nee doe mij maar Japanners, je weet wanneer ze komen, wanneer ze weggaan.
Ze hebben altijd een reisleider die ze van A naar B brengt en zorgt dat ze geen gekke dingen doen.
Maar deze lui, het halve dorp lopen ze af op zoek naar een scooter omdat ze zonodig zelf moeten rijden.
Als je dat ziet, thuis hebben ze een dikke auto onder hun kont, dus ze slingeren als debielen over de weg, levensgevaarlijk.
Of wat die vent flikte, zijn vrouw was een dagje ziek, komt ie een fiets lenen.
Wat denk je: zie ik 'm later op de dag 15 kilometer verderop door de rijstvelden lopen, 15 kilometer niet gelogen.
Dan spoor je toch niet, geen kaart of wat bij zich, ik ben maar een beetje in de buurt blijven hangen, voor je het weet is hij verdwenen en zit jij met de toeristenpolitie op je dak.”
Busconducteur lijn 8203 Songkhlaburi – Kanchanaburi:
“Eind van de ochtend wordt er door Kanya van Pong Penh een stel afgezet, hier bij het busstation.
Je ziet aan alles dat ze géén idee hebben waar ze heen moeten, maar hulp aannemen ho maar.
Dan denk ik bij mezelf krijg toch lekker de koekoek, zoek het dan maar zelf uit als je dat zo graag wil !
Affijn, na drie rondjes om het station waren ze dan toch zo slim om het maar 'ns te vragen en werden ze naar mij toe gestuurd.
Ik had al zo'n gevoel dat ze meewilden dus ik had Sunan al gevraagd om nog een minuutje te wachten.
Meestal hebben ze alleen groot geld, als je dan een beetje moeilijk kijkt bij het wisselgeld laten ze het wel zitten.
Maar ja, jammer deze gaf het zo uitgeteld aan me, hij stond nog wat te brabbelen volgens mij probeerde ie in het Thais te tellen of zo; Alsof ik geen engels spreek.
Ze wilden naar Sai Yok, je weet dat is dik drie uur rijden, zitten ze na anderhalf uur al met van die uitgestrekte nekken te kijken of ze er al zijn.
Dan heb ik wel 'ns zo'n duiveltje op mijn schouder die zegt dat ik ze lekker moet laten zitten.
Maar ja, je bent een professional of niet, dus ik heb ze keurig uit laten stappen bij de halte.
Benieuwd hoe ze de laatste 3 kilometer hebben afgelegd, lopend denk ik, zo gek zijn ze wel die Denen.”
Brommertaxichauffeur Sai Yok:
“Ik had de hele dag nog geen klanten gehad en wilde eigenlijk net naar huis gaan voor mijn middagdutje toen die twee Duitsers de bus uitkwamen.
Ik roep natuurlijk direct 'Taxi Sir', voor je het weet gaan ze lopen.
Ze keken gelijk maar ze zeiden meteen 'Nee' dus ik dacht dat ik pech had.
Maar nadat ze een flesje water hadden gekocht en een beetje hadden rondgekeken kwamen ze toch naar me toe.
Hoeveel het was naar het Nationaal Park , dus ik noem een prijs en zie ze bedenkelijk kijken.
Ik denk nog misschien heb ik wel erg hoog ingezet maar die gozer vraagt aan mij of ik soms twee keer moet rijden.
Natuurlijk niet, wat denken ze wel, ik rij al dik 60 jaar.
Je weet hoe ik vroeger naar de markt in Nam Tok reed: drie vrouwen achterop met manden vol handel en dan nog een stuk of twintig kippen aan het stuur.
Nou ze vonden het wel prima, dus ik start de brommer, die grote tas van haar tussen mijn benen, zij achter me en hij op het randje van de buddyseat met z'n rugzak op z'n rug.
Ik kneep 'm wel een beetje want mijn banden zijn niet meer zo best, dus ik had wel wat moeite met de bochten; ik voelde het zweet onder mijn oksels vandaan lopen.
Gelukkig hoefde ik onderweg naar beneden nergens te remmen want dan hadden we toch een probleem gehad.
Wel leuk dat jullie in het dorp stonden te applaudisseren, het was natuurlijk al een tijdje geleden dat ik zo'n mooi ritje heb gehad.”
Verhuurder drijvende hutjes:
“Ik lag net lekker te tukken staat er opeens een Zweed voor me, rooie kop van de hitte, of ik een hutje te huur had ?
Eigenlijk wilde ik een dag rust nemen want de volgende dag zat ik helemaal volgeboekt.
Maar als ze zo maar naar je toe komen moet je zo'n kans niet laten lopen, ik snap zowiezo niet waarom hij naar mij toe kwam, ik zit het verst weg van het dorp.
Toen hij z'n vrouw en spullen had opgehaald heb ik 'm nog een beetje opgejut, ik zeg tegen hem: 'Zwem jij naar de waterval aan de overkant ?'.
Hij had natuurlijk dat bordje gezien van dat zwemverbod in verband met de stroming, dus ik zeg :'Maar jij bent toch een sterke vent !'.
Je weet hoe dat dan gaat, heen gaat wel met de stroom mee, maar terug komen ze meestal pas om de bocht weer aan wal.
Ik houd natuurlijk wel in de gaten of ze niet verzuipen, maar dit was wel een taaie, hij flikte het gewoon om terug te zwemmen, dat heb ik er nog nooit één zien doen.
Toen heb ik m'n neefje maar effe geroepen om een grote Singha naar ze toe te brengen met de kano, je had ze moeten zien kijken, zeker toen Ting ze ook nog een menukaart gaf.
Dat vinden ze echt geweldig als hij dan met zijn dienblaadje de rivier over komt varen.
Eigenlijk wel jammer dat ze niet langer konden blijven, ik mocht ze wel !”
[div align="center"]Volgende blog[/div]
Foto's
