22nd Phuket King's Cup
Phuket
Thailand
Obiwan
22nd Phuket King's Cup
“We doen het eigenlijk ieder jaar” zei hij, “maar soms slaan we een jaar over omdat het niet altijd organisatorisch lukt”. We hebben het over een zeilwedstrijd met behoorlijke zeiljachten op een exotische bestemming waarvan de laatste bij de British Virgin Islands was.
Dit keer zou het Phuket worden “en het zou wel mooi zijn als jij ook mee kunt”. Dat vond ik zelf eigenlijk ook wel. Criterium is echter om voldoende sponsors te vinden om voor jezelf en een aantal klanten de kosten te dekken. We praten hier niet om een paar knaken. Het gaat om de vliegreis voor 20 man heen via A’dam–Kuala Lumpur–Langkawi en terug via Phuket–Bangkok–Kuala Lumpur–A’dam, het huren van een 48 en 52 voeter, deelname aan de 5 daagse race incl alle after party’s. Alle kosten voor de 10 dagen die we weg zullen gaan.
De sponsoring voor mijn deel is redelijk appeltje/eitje en heb ik snel voor elkaar. Mijn collega zou als schipper meegaan op 1 van de boten maar aangezien dit evenement tijdens de sinterklaas valt en hij jonge kinderen heeft krijgt hij rood licht van thuis. Mijn echtgenote doet er niet moeilijk over. Is wel wat gewend en denkt (terecht) dat dit wel eens een eenmalige aanbieding zou kunnen zijn. Dus gewoon doen! Collega pech.
Bij navraag blijkt onze boot te bestaan uit 1 ervaren zeiler met schipper ervaring, ikzelf met de nodige ervaring en een derde persoon die vaker mee geweest is met zeil wedstrijden. De andere 6 hebben geen enkele zeilervaring. Wel nautische ervaring dus navigeren is geen probleem. “Moeten we niet eens oefenen voor die tijd” vraag ik nog hoopvol. “Wel nee, dat doen we nooit van tevoren”. Wanneer dan? Er na?
We krijgen de nodige bedrukte kleding zodat we ons als een echte eenheid kunnen profileren. Dat maakt vast indruk en zo hebben we een mentale voorsprong op onze tegenstanders. Ja….!
Iedereen dezelfde tas en zie maar dat je het er in krijgt. Meer mag er niet mee. Op zich wel wat voor te zeggen natuurlijk.
Op Schiphol zie ik de helft van de 19 personen (1 Noor is afgevallen) voor het eerst. We vliegen met Malaysian Airways en het toestel zit afgekegd vol. Ik heb nog een half miljoen punten en probeer te upgraden maar dat lukt niet vanwege het karakter van de groepstickets die we hebben. Kloten is dat. Barsten van de punten en ze niet op kunnen maken.
De volgende ochtend landen we in Kuala Lumpur waar we moeten overstappen op een vlucht naar Langkawi. Hierna een rit met een busje naar de haven waar de zeilboten liggen. Die zijn nog niet klaar. We moeten ook nog provianderen en uitklaren aangezien we naar Thailand zeilen die nacht en dus het land verlaten. Het is december 2008 en er zijn ongeregeldheden uitgebroken in Thailand waarbij de luchthaven van Bangkok is gesloten. Hier hebben wij op deze manier weinig last van (puur mazzel).
We zijn ondertussen al een paar uurtjes van huis weg en besluiten de groep van 9 man op onze boot in 3 te verdelen. 1 zeiler, 1 nautische man en de 3e voor de hand en spandiensten. We vertrekken tegen de avond aangezien we de volgende dag in Phuket moeten zijn om in te schrijven (Fysiek).
Als we Langkawi in de verte kleiner zien worden begint de wind toch wel wat aan te trekken. We hebben echt een machtige boot, een 52 voeter (17 mtr) met 2 grote stuurwielen. De stuurautomaat laat het echter afweten. Dan maar sturen op de hand. Ik (als`ervaren`zeiler) ben de schipper over de eerste periode en de echte schipper gaat slapen aangezien hij na mij aan de beurt is. Het gaat best hard. Wel 11 knopen op de teller. We kunnen in 1 keer onze bestemming halen als we hoog aan de wind blijven liggen. Het is best wel een flinke afstand, zo’n 350 km. Ik heb nog nooit ’s nachts en nog nooit op zo’n groot schip gevaren maar ik laat niets merken. Alles onder controle.
Eigenlijk zouden we een reef moeten zetten (zeil oppervlak verkleinen) maar ik durf het niet aan in het aardedonker met een onervaren bemanning. Er staan nu ook flink wat golven en met hoge snelheid duiken we er soms in.
Gerard is een ervaren zeeman en besluit eieren te gaan bakken. Ik heb moeite om mij staande te houden en hij gaat eieren bakken?? Ondertussen hebben we al 3 man zeeziek.
Als het schip voor de 3e keer uit haar roer loopt vanwege de hoge snelheid en de harde wind komt de schipper boven die ondertussen een paar uur geslapen heeft. Hij neemt over en ik eet mijn ei op en duik er gauw in want dat is ook alweer bijna 2 dagen geleden. Twee minuten later staat hij alweer aan mij te schudden. Wat moet ie nou van me? Mijn klok zegt dat het 4 uur later is. Aangezien hij bij dag Phuket moet aanlopen en er 1 ploeg zeeziek is.....
Ja, inderdaad. Succes!
Het is 2 uur in de ochtend en de wind staat nu echt heel mooi met precies de goede richting en de juiste windkracht. In een shirtje en korte broek midden in de nacht met een prachtig waterspoor achter je aan, een vissersboot met enorme lampen en een heldere sterrenhemel. Later zouden ook de anderen (behalve de zeezieken) zeggen dat dit het mooiste moment van de hele reis was.
Tegen zes uur begint het licht te worden en komt er wat leven in. De boot ligt nu veel rustiger en iedereen komt wat bij zijn positieven. Voor mij het moment om mij weer bij de vermisten aan te sluiten. Heerlijk slaap ik totdat ik wakker wordt van gerommel en gestommel. Als ik aan dek verschijn liggen we in een baai voor anker en heb ik zicht op het paradijs. Iedereen te water…….!
En het feest moet nog gaan beginnen. Het lijkt wel vakantie. Maar voor diegene die dat soms dacht. DIT IS WERK!
Foto's
