Nong Khai

Door: Sonjakorringa

Geplaatst op Apr 14, 2009

2 uur later dan volgens het spoorboekje, (de trein heeft blijkbaar 2 uur stilgestaan vannacht terwijl wij sliepen) zijn we in Nong Khai aangekomen. Op het perron worden we overspeld door tuk tuk chauffeurs die on naar het centrum willen brengen. We hebben echter geen flauw idee waar we naar toe moeten, en we hebben trek! We besluiten eerst te ontbijten op het station. Daarna nemen we een tuk tuk naar het centrum en gaan naar het Riverside hotel. Het is een groot hotel en we bekijken eerst de kamer. Het uizicht is werkelijk prachtig: We hebben wijds uitzicht op de rode mekongrivier en Laos aan de overkant. De kamer zelf is minder adembenemend. Overal vochtplekken in het plafond en muren, niet echt schoon: eigenlijk is het een aftandse oude troep! Toch besluiten we hier te blijven. We hebben geen zin om de hele dag te zoeken naar een geschiktere verblijfplaats en we hoeven er alleen maar te slapen.

We trekken erop uit. We gaan op zoek naar een internetcafe. Op weg daarnaartoe spotten we een fietsenverhuur! We besluiten de fietsen te huren voor de rest van de dag. Het internetcafe zit vol met jonge, in oranje gewaden gehulde, monniken die computerspelletjes spelen. Het duurt nog ongeveer een kwartiertje voor we erbij kunnen zegt de eigenaar. Als we wat willen drinken moeten we naar de bar ernaast gelegen, en dat doen we. We bestellen een Singha biertje en raken aan de praat met de mensen in de bar. De bar is van een Zwitser die met zijn Thaise vrouw in Nong Khai woont. Enige tijd later schuiven er meer mensen aan: twee blanke mannen en een Thaise vrouw die bij een van de mannen hoort. Het wordt zowaar erg gezellig en we vergeten het internet. We eten nog wat en besluiten verder te gaan.

We fietsen langs de rivier en komen uit bij een gezellige markt. Het blijkt de Indochina markt te zijn. Ze verkopen vooral verse vis, maar ook insecten, eenden, en kikkers. Een man met een karaoke megafoon verkoopt een soort Tupperware bakjes.

Het valt ons op dat er in deze plaats nauwelijks toeristen zoals wij te vinden zijn. De enige farang zijn mannen van middelbare leeftijd die hand in hand lopen met een Thaise vrouw.
Dat viel me in Surin ook al op...Wij hadden gedacht dat deze praktijken zich voornamelijk in de badplaats Pattaya en op de eilanden zouden afspelen maar blijkbaar is het in het noord-oosten ook enorm populair je hier te vestigen met je Thaise vrouw.

We bekijken wat tempels. Bij een van de tempels zijn een 3-tal mannen bezig met het vervaardigen van een longboat. Dit zijn smalle lange houten boten die gebruikt worden bij longboat wedstrijden. Misschien maken ze het wel klaar voor het Naga fireball festifal dat morgen in deze plaats van start gaat.
Tijdens het Naga Fire Ball festival, schijnen er brandende bollen uit de Mekong op te stijgen. Dit natuurfenomeen is nog steeds niet wetenschappelijk te verklaren en er zijn mensen die menen dat het hier om een hoax gaat.... De vuurbolletjes zijn alleen te zien op 14 oktober tijdens de volle maan. Dan zullen wij hier niet meer zijn om het natuurwonder mee te maken.

De volgende dag huren we de fietsen weer. De man van de verhuur vraagt waar we verblijven. Als hij hoort dat we niet zo tevreden zijn over het riverside hotel (hoewel we er wel heerlijk geslapen hebben) weet hij een leuke guesthouse, gloedje nieuw en net een maand open. Hij wil ons er wel even heenbrengen het is precies om de hoek. We bekijken er een kamer en we besluiten om te boeken naar deze guesthouse. Het ziet er zeer netjes uit en de eigenaar is erg vriendelijk. Als we willen kunnen we het zelfs per maand huren voor maar 80 euro! Er zijn mensen die hier permanent wonen. Dat is in onze ogen toch echt een schijntje. Je kamer wordt er voor schoon gehouden, handdoeken hoef je niet eens te kopen, airco in de kamer, warm water, etc etc....

Daarna gaan we naar de Apple bar voor ons ontbijtje. Deze tip hebben we gister gehad van de Zwitserse man die we in de bar hadden ontmoet. We laten het ons heerlijk smaken. Na het ontbijt gaan we informeren hoe een visum te krijgen voor Laos, we zitten er tenslotte een steenworp vanaf. Via de friendshipsbrug ga je door de douane.

We begrijpen van de Thaise vriendin dat we per busje naar Laos kunnen gaan, en op de brug een visum kunnen kopen.
We begrijpen het niet echt goed, maar we gaan op zoek naar het busstation dat bij de brug moet zijn. Bij de brug staan alleen maar tuk tuk chauffeurs. Zij vertellen weer dat we naar het politiebureau moeten gaan. Ok, doen we. Daar aangekomen op onze fietsjes wil de politieagent ons iets uitleggen maar hij spreekt geen engels. We moeten hem maar volgen terwijl hij met de auto voorgaat. We komen uit bij det toeristenpolitie. Die stuurt ons vervolgens naar het toeristen info bureau (TAT), net buiten de stad. Vooruit, we fietsen er gewoon eventjes heen, toch? Wederom over de snelweg uiteraard....
Bij de TAT wordt ons verteld dat we per minibus over de brug moeten gaan en op de brug het visum moeten kopen. Dus precies wat het eerste vrouwtje ons had verteld klopt! Hahaha! Ons lachen verstomt echter als we de prijs van het visum horen. 1500 Baht per persoon...dat is ons te veel voor slechts 1 dagje Vientiane, Laos.

Op de terugweg komen we langs een groot winkelcentrum. Roel vindt er een paar leuke shirtjes en korte broeken.
s Avonds begeven we ons naar de boulevard aan de Mekong. Het festival is in volle gang. Overal eetstandjes en etende mensen. Live muziek vanaf het podium waar stoeltjes in een nette rij voor staan maar waar niemand op zit. Een gezellige bedoening. Alleen erg druk bij de eettentjes. Verderop is de kermis; ballen gooien gipspoppetjes schilderen, een hakkelende draaimolen met neonkleurige dieren erop en een schiettent. We hebben ons weer verbaasd over de Thaise variant. Er wordt niet met kogeltjes maar met een rubber dopje geschoten en je kan gewoon met je op spanning staande geweer even naar je vrienden toelopen en ze wild met geweer in het rond zwaaiend begroeten. Levensgvaarlijk! Als je gewonnen heb mag je een verschrikkelijk lelijke knuffel uitzoeken.

Eigenlijk is het niet eens zoveel anders als bij ons....