Naar beneden onderhandelen!

Door: Doggie

Geplaatst op Apr 11, 2010

Oh ja gelukkig ze stonden er nog, die schattige houten Boeddha beeldjes die je kon gebruiken als boekensteun. In 1999 hadden we ze niet meegenomen, want ja hoe neem je alles toch mee in je rugzak, maar deze keer zou het prima lukken, want we zouden toch immers een doos met leuke lokale dingen naar huis sturen? Met een grote lach en bijna een huppeltje snelde ik al op de verkoper af die mij zeer welkom ontving. Voor hem was de koop al min of meer gesloten, want het was wel heel duidelijk dat ik in was om te spenden. Gedurende onze busrit naar Chiang Rai hadden Ben en ik al menigmaal deze beeldjes besproken en bedacht dat ze toch niet meer mochten kosten dan 70 Baht. Maar in mijn enthousiasme was ik deze getallen en het onderhandelingsspel alweer helemaal vergeten en toen de verkoper vroeg hoeveel ik wilde betalen schoot er zo maar 70 Baht uit mijn mond. Toen Ben ook was gearriveerd vertelde ik vol trots dat ik de onderhandeling al was begonnen, op zich een hele prestatie want meestal zoek ik uit wat we kopen en laat ik het spel aan hem over. Aan zijn gezicht zag ik al direct dat ik dit beter niet had kunnen doen en ik wist waarom. Maar ja, het bod lag er al. Volgens de man was het bod veel te laag en hij had al gauw 150 baht op tafel gelegd en wij waren weer aan zet. Met een flinke por werd mij duidelijk gemaakt dat ik mij er niet meer mee mocht bemoeien en dat Ben het wel even overnam. Hij vertelde de verkoper dat 150 Baht echt teveel was en hij toch echt naar beneden moest. Uiteraard wilde de man hier aan mee werken en zo ging hij al naar 125 Baht. Er kwam beweging in dus wij moesten weer. Met een grote lach verlaagde Ben ons voorstel naar 65 Baht wat onder groot gelach in ontvangst werd genomen: ‘sir sir, me go down you go up’….. Ondertussen stonden we niet meer met z’n drieën, maar al met z’n zevenen. De man moest zo lachen en ook al is ons thais niet vloeiend het was duidelijk dat hij deze onderhandeling aan het bespreken was. Gelukkig had hij er zin in want prompt werd het 100 Baht. Met ons antwoord ‘you down, me down’ kwamen wij al snel met een nieuwe verlaging en lag er 60 Baht op tafel. Geweldig vond hij het, die rare toeristen die er niets van begrepen, maar blijkbaar waren we op de goede weg want wederom ging hij naar beneden en er lag 80 Baht op tafel. De tranen liepen over de man zijn wangen van het lachen en iedereen die het maar wilde horen kreeg het ‘you down, me down’ verhaal te horen. Met een stalen gezicht hielden wij voet bij stuk en wederom verlaagde wij ons bod en nu naar 55 Baht. De man vond het geweldig en gierde het uit, er waren zelfs Thai om ons heen die ons de regels probeerden uit te leggen, maar eigenlijk wel beaamden dat de uitkomst zo beter was dan met het echte spel. Als laatste hebben we nog in de strijd gegooid dat het Ben zijn verjaardag was en een discount toch echt het minste was wat hij kon doen. De deal was gesloten voor 60 Baht. Na een zeer vermakelijk half uur hebben we nog een drankje gedronken met de man en als vrienden voor het leven afscheid van elkaar genomen!