Vogelnestjes? Kan je die eten dan?!
Bangkok
Thailand
Sonjakorringa
Vogelnestjes? Kan je die eten dan?!
Wat Pho was weer schitterend! Wat een prachtige tempel zeg! Het complex stamt uit de 16e eeuw en is beroemd om de fraaie details en zijn massage school.
De massages die wij gedaan hebben zijn de traditionele thaise massage en voetreflexmassage. De massage stamt vermoedelijk uit de tijd van de Boeddha en is verwant aan Chinese accupunctuur en Indiase Yoga.
De masseurs zijn gespecialiseerd in het uitrekken van de ledematen om allerlei kwalen weg te nemen.
En dat hebben we geweten! We worden door de masseurs helemaal dubbel gevouwen, met ellebogen en voeten bewerkt, met stokjes in onze voeten gepriemd....Helemaal groggy komen we na 2 uur weer naar buiten. Maar wat een weldaad. Het eerste uur kunnen we niet helder denken van de totale onstpanning.
Eerst maar weer wat eten. Phad Thai bij een eetkraampje aan de Chao Praya rivier. Waarschijnlijk het meest beroemde Thaise gerecht. En nu snappen we waarom. Wat lekker was dat zeg!
Aan de oever van de rivier kunnen we met de veerboot naar de overkant naar de tempel Wat Arun. We kunnen ook met een longtailboot een tochtje door de grachten van Bangkok, de khlongs, maken. Het laatste doen we. Met ons laatste geld kopen we een kaartje ver onder de aangeboden prijs. We krijgen een prive rondvaart. De schipper stuurt ons behandig in de slanke, met veelkleurige bloemensnoeren versierde boot door de kanalen. Dan moet ik sturen van hem.....help! Als je ooit hebt gezien hoe een longtailboot eruit ziet snap je waarom ik dat schrijf: de boot heeft niet een simpel buitenboord motortje, maar word aangedreven door een heuse vrachtwagen motor! Het gevaarte steekt zeker een meter of 3,5 aan de achterkant van de boot uit, en kan een zeer hoge snelheid bereiken...En dat moet ik bedienen? Maar ach, je moet alles een keer gedaan hebben, toch?
Bij een sluis worden we de boot uit gezet. Volgens de schipper kan het wel even duren voor hij open gaat. We krijgen nog 20 Baht toe om de veerboot weer naar de overkant te nemen. Dat is lachen! Hebben we extreem weinig betaald voor het boottochtje, krijgen we nog geld toe ook! Later horen we van andere toeristen dat ze het dubbele hadden betaald als wij.
We zijn weer in de buurt van Wat Pho. Voordat we op reis gingen heb ik veel blogs gelezen van reizigers door Thailand. In een van die verhalen las ik dat ze in de buurt van deze tempel in kruidenwinkeltjes smeersels verkopen tegen allerlei kwalen. Zij moet inmiddels bij elke Thailandreis voor haar hele familie smeersels meenemen, dus dan moet het wel goed zijn.
Ik laat aan het vrouwtje in het kruidenwinkeltje mijn insectenbeten zien en ze wijst op een gifgeel smeerseltje met Thaise opschrift. Die nemen we. Ook een pot met zwarte kruiden smeersel tegen nekpijn. En verrek! als ik het op de insectenbeten smeer is de jeuk in no time verdwenen!
Daarna hebben we Khao San road in de backpackeswijk verkend. Wat een kermis! neon verlichting, kraampjes waar je kleding kan kopen, je haar in kunt laten vlechten met dreadlocks, een rijbewijs of perskaart kunt laten (na)maken, cocktails kunt drinken en nog veel meer van dat. Uiteraard mag de Burger King hier niet ontbreken. Uit alle stalletjes klinkt andere snoeiharde muziek. Er lopen vrouwen van de bergstammen in hun klederdracht souvenirs te verkopen.
Alles wat wij niet leuk vinden vind je hier. Na een drankje en een hapje en internetten gaan we snel weer weg van hier. Terug naar het veeeel leukere China town.
Daar aangekomen valt Roels oog op een winkel in een zijstraat van ons hotel: "Birdsnests"
Buiten staat een vrouw achter een stellage met kokende metalen pannetjes. Het stoom komt er af. Even kijken dan maar? We zien binnen een grote winkel met planken met glazen potten met een soort beige kommetjes. Net een soort fijne geweven bakjes. Overal staan verschillende prijzen op, oplopend tot 8000 Baht.
Buiten staan op de verschillende pannetjes ook prijzen.
We vragen wat ze hier verkopen. We horen dat het vogelnestjes soep is! Echte vogelnestjes? Ja, het hoofdingredient van deze soep zijn echte vogelnestjes.
We nemen 1 kopje van 200 Baht. Je kon ook een andere nemen van 1500 Baht per kopje (ongeveer 45 euro per kopje dus!), wat voor sommige Thaise mensen bijna een maandsalaris is....
Ik lees later in de reisgids dat alleen de nestjes van vogels als de bruinrompsalangaan en de klipzwaluw bruikbaar zijn. Als de tere, van speekseldraden gemaakte bouwwerkjes worden gekookt, veranderen ze in zachte, mie-achtige slierten die in heel Zuidoost en Oost-Azie bekendstaan als lustopwekkend middel. De eigenschappen van de soep staan zo hoog aangeschreven dat de nestjes voor veel geld van de hand gaan. Ze worden verzameld door verzamelaars die tegen de rotswanden van grotten op Koh Phi Phi Ley omhoog klimmen op gammele bamboe-steigers.
Echt lekker was het niet, nu maar zien of het werkt ;)
Foto's
